(...)

Benim şahsi kanaatime göre, Türkiye, kendini ve Ortadoğu'yu ayağa kaldıracakken –ki bu hiçbir zaman Batı'nın göz yumacağı bir şey değil- 2011'de bu köşede defalarca yazdığım sebepler dolayısıyla hem kendi ayağına hem İslamcı Ortadoğu'nun ayağına kurşun sıktı, sakatladı. Rüşvet ve yolsuzluğu, havuz denen saçmalığı ilk günden bilen dış ve iç güçler, bu hatayı affetmedi, harekete geçip 10 senede elde edilen bütün kazanımları tek tek aldılar. Bir kere daha inisiyatifi ele geçirdiler, böylece 10-15 sene arayla tekrar eden darbeler dönemine geri dönmüş olduk. Bu sefer darbecilerin ulusalcı-sol elemanları fonksiyonlarını bitirmiş olarak dinlenme odalarına alınırken, bürokratik vesayetçilerin eski İslamcı, muhafazakâr-dindar aktörleri harekete geçirildi.

       Geldiğimiz noktada rejimin sıkı markaj karakter kazanması, Ortadoğu'yla ilişkilerimizin kesilmesi, ekonominin verdiği kötü sinyaller iç karartıcı. Ama hayatımızı karartıcı olan büyük bir çatışma potansiyelini taşıyan Kürt sorununun ortada kalması; tamamen algı operasyonu eseri “paralel yapı” bahanesiyle toplumun dindar yapısının çatlatılması; mezhep çatışmasını tahrik edici aşamaya gelmiş olmasıdır.

       İç çatışmaya giden toplumların tamamında önce basiret bağlanır; ayrışmış kutupların kanaat önderleri, sözcüleri gözü hiçbir şeyi göremez olur; imhacı ve intikamcı kabile (grup, parti) asabiyetiyle nefret saçar, savaş çağrısı yapar.

       Yapmayın. Başbakan Sayın Davutoğlu'nun dediği gibi hiç değilse merhum savcının katlini siyasete malzeme yapmayalım. Lütfen soğukkanlı olalım. Bu ülkenin sosyal barışı ve birliğinden daha önemli şey yoktur. Hangi siyasi görüşe, partiye, gruba, cemaate mensup olursak olalım, kim bizi çatışmaya davet ediyorsa ona iltifat etmeyelim. Nefret diline prim vermeyelim. Her şeye rağmen dostlukları, arkadaşlıkları zedelemeyelim. Sıla-i rahimi kesmeyelim. Selamı yayalım.