17-25 Aralık süreci, ortaya serdiği pek çok gerçekler ve ibretlerle tarihe geçecek. Bu süreçte gördük ki, bilhassa kardeşler arası kıskançlık ve hazımsızlık imanın önüne geçebiliyor.

Kabil, peygamber oğluydu; fakat amellerine duyduğu gurur, yani ihlâssızlığı onu Allah’a kardeşinden daha yakın olduğunu iddiasına sürüklemiş, fakat mahviyet ve tevazu âbidesi kardeşinin Allah’a daha yakın olduğu ortaya çıkınca onu öldürebilmişti. İhlâs yoksunu amellerinin yol açtığı gururla birlikte aklına ve kabiliyetlerine meftuniyeti, kendisini bir karganın aklına muhtaç hale de getirmişti. Yine, Hz. Yakup (a.s.) gibi bir rasûlün on evlâdı da, güçlerine ve maddî potansiyel ve muvaffakiyetlerine meftuniyet sebebiyle babalarından bekledikleri daha yakın sevgi ve yakınlığı göremeyince, bu sevgi ve yakınlığın kendisine daha çok aktığı küçük kardeşleri, çocuk Yusuf’u ölsün gitsin diye kuyuya atabilmişlerdi.

17-25 Aralık sürecinde Hizmet’in “kardeşleri”nden gördüğü eza, cefa, maruz kaldığı tarihte emsali görülmemiş yoğunluk ve nitelikteki iftira, yalan ve hücumlar, “kardeşler”in suçüstü yakalanmışlığı ile birlikte, Hizmet’e Allah’ın bahşettiği muvaffakiyetin karşısında vicdanların dehşetli rahatsızlık ve hazımsızlığını dışa vuruyor. 

(...)