De Standaard’tan Kübra Mayda’nın haberine göre ekonomik ve siyasi durum nedeniyle, çoğu yüksek eğitimli olmak üzere, giderek daha fazla sayıda Türk ülkeyi terk ediyor.

Bu durum gazetenin Göçmenlik Dairesi’nden talep ettiği Belçika rakamlarında da görülebiliyor. Örneğin geçen yıl iltica prosedürü ile Belçika’ya gelen Türklerin sayısı 671’den 1,721’e yükselmiş. Ekonomik göç rakamları da artmış durumda: 2021’de 660 iken 2022’de 1.243’e çıkmış.

Burada en dikkat çekici artış, Belçika’ya göç eden araştırmacı sayısının neredeyse iki katına çıkması: 2021’de 14 iken 2022’de 30’a yükselmiş. 2021’de 374 olan Türk sayısı 2022’de 546’ya yükseldi. Haberde görüşü alınan Göçmenlik Dairesi’nden Paulien Blondeel, “Hala bekleyen çok sayıda dosya var.” diyor.

Leiden Üniversitesi’nden Türkiye uzmanı Zehra Kaya’ya göre, Türklerin Avrupa’ya beyin göçü var. Bu hareket, 2016 darbesinin ardından ifade özgürlüğünün ciddi şekilde kısıtlanmasının ardından 2017’de başladı. Kaya, “2020’den bu yana bu grubun (beyin göçünün) daha hızlı büyüdüğünü görüyoruz.” diyor.

Zehra Kaya’ya göre bunun nedeni ülkede hızla yükselen enflasyon. Geçtiğimiz Kasım ayında enflasyon hala yüzde 85,5 seviyesindeydi. Nisan 2023’te bu oran çoktan yüzde 43,7’ye düşmüş olacak: “Gençlerin dörtte üçü ülkeyi terk etmek istiyor ve fırsat olsa bunu yaparlardı. Bunun başlıca nedeni geçim güvencesinin olmamasıdır.”

Kaya, yüksek eğitimliler arasında çoğunlukla doktorlar ve bilim insanları olduğunu da ekliyo: “Erdoğan sert bir dil kullanıyor. Onlara mutlu değillerse ayrılmalarını söylüyor. Sonuç olarak Türkiye doktor açığıyla karşı karşıya.”

Gülce Padem (32) yedi yıl önce Brüksel Özgür Üniversitesi’ndeki sosyoloji eğitimini tamamlamak üzere Leuven’e gelmiş. Memleketine bir daha hiç dönmemiş. “Başkanın politikalarına karşı çıkan çeşitli hareketlerde aktif olarak yer aldım. Artık olduğum kişi olamadığım için Türkiye’den temelli ayrıldım,” diyor Padem. Kendisine 2022 yılında Belçika vatandaşlığı verildi.

Padem için Gezi Parkı protestoları, ülkenin yokuş aşağı gittiğini fark ettiği andı. Bu gösteriler 2013 yılında İstanbul Gezi Parkı‘ndaki yeni inşaat planlarına karşı yerel bir eylem olarak başladı ancak diğerlerinin yanı sıra Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’ın otoriter politikalarına karşı ülke çapında bir protesto dalgasına dönüştü. Ayaklanmalarda sekiz kişi hayatını kaybetti. Dokuz binden fazla kişi de yaralandı.

Padem, “Her gün gösterilere katıldım. Hareket umut vericiydi, sayımız çoktu. Protestolar polisle çatışmaya dönüştüğünde kendimi bir distopyaya girmiş gibi hissettim. O zamana kadar Erdoğan oldukça ılımlıydı ve Avrupa’nın kendisi hakkında ne düşündüğünü dikkate alıyordu. Gezi Parkı protestolarından sonra bu tamamen değişti. O zamandan beri ülkenin üzerinde kara bir bulut dolaşıyor. Eğer farklı bir görüşe sahipseniz, dikkatli olmalısınız.”