Mesaj sahibinin kimlik bilgileri bizde mahfuzdur.
Mağdur kürsünüzden Allah razı olsun. Ben de mağdur olan ailelerden biriyim. Şu an kelimelerle içimdeki acıyı anlatmam mümkün değil. Bu gün 618 gündür tutuklu olan eşime hakim yine tutukluluk kararı verdi ve bir sonraki mahkeme 71 gün sonra. Artık hiç bir umudum kalmadı. Karar mahkemesi sanırım Ağustos’ta olacak. O zamana kadar çıkış yok. Maalesef bu ülkedeki adaleti anlamam mümkün değil .
28 Şubat faillerini müebbet hapis verilip tutuklanmıyor, suçu bile bulunamayan henüz hüküm yememiş eşim gibiler yaklaşık iki senedir özgürlüğünden, ailesinden uzakta. Eşim bu ülkede çok az bulunan doktorlardan biri ve maalesef bir zamanlar akademisyendi. Ben de bir zamanlar akademisyen doktordum. Geldiğimiz nokta; eşim aylardır içeride, ben de iki senedir dört iş değiştirdim. Neden biliyor musunuz? İnsanlar işine gelmeyince eşimi bahane edip ya geri planda çalıştırıyor ya da işten çıkarıyor. 8 ay boyunca çocuklarından uzakta başka şehirde çalışmak zorunda kaldım. Niye yaşadığım ilde iş vermediler? Sonra tekrar geldim. Şu an iki aydır çocuklarla birlikte evimin olduğu şehirde çalışıyorum. Ama her an bu işimden de çıkarılma korkum var. Artık eşimi sormasınlar diye insan içine çıkmıyorum. Sadece işimi yapıp gidiyorum. Herkesten kaçar oldum.
Maalesef çocuklarla da yeterince ilgilenemiyorum. Çünkü ev, alışveriş ve bütün işler bana baktığı için. Bu gidişle maddi manevi rahatsızlık çıkması kaçınılmaz. Ben kendimi geçtim de şu birisi on bir diğeri dokuz yaşında olan yavrular konusunda çok endişeliyim. Artık onlara manevi destek veremiyorum ve çok korkuyorum, ileride geri dönülmez sonuçlar olur diye. Sizden ricam n’olur bu yavrularımıza sahip çıkın. Onlara uygun manevi destek programları yapmanızı rica ediyorum. Bana bir yol göstermeniz istiyorum. Napayım, ben onlara nasıl bir yönlendirme yapabilirim? Ben birşey veremiyorum zaten beni de dinlemiyorlar artık. Onlara hem psikolojik destek hem de manevi eğitim lazım. Artık feryatlarım dağları aştı. Biliyorum bu konumda olan bir tek ben değilim ama sabır taşı çatladı. “Ya Rabbim! İsyan ettirme” diye dua ediyorum. Çünkü bir çıkış yolu bulamıyorum. N’olur bu mailimi de gazetenizde gündeme getirin. Bizim çocuklarımızın ne suçu var. Onlara şimdi destek olamazsak on yıl sonra bu nesille baş edemeyiz.
Saygılarımla.
