Hizmet Hareketi’nin bir çınarı daha ruhunun ufkuna yürüdü.

Ömrünü Hizmet’e adayan Ramazan Biçer ağabey, 1 Temmuz 1934’de Bulgaristan’da doğdu. Henüz 4 yaşındayken babasını kaybetmişti. Annesi ise onu anavatan Türkiye’ye göç eden akrabalarına emanet etti. Ramazan ağabey de akrabalarıyla birlikte Türkiye’ye gelip yerleşti.

15 Temmuz ve sonrasında yaşanan süreç onun için de büyük bir imtihan oldu. 15 Temmuz’un daha ikinci haftasında çok sayıda polis tarafından baskın yapıldı. İlerlemiş yaşına rağmen gözaltına alınıp emniyete götürüldü. 4 gün gözaltında kaldıktan sonra adliyedeki ifadesinden sonra ve adli denetim ile serbest bırakıldı. Ancak dosya kapsamında zaman zaman yine ifadeye çağrıldı. Yaklaşık 7 sene sonra, ilerleyen yaşı da gerekçe gösterilerek ‘artık gelmene gerek yok’ dendi ve ceza verilmedi.

Sadece kendisi değil, en yakınındaki isimler de bu süreçte büyük zorluklar yaşadı. Damadı ilahiyatçı Mustafa Hikmet Kayapalı, evine yapılan bir polis baskını sırasında, şüpheli bir şekilde 3 kattan düşerek vefat etti.

Kızı ve torunu ise ağır hastalıklarla mücadele etti. Torunu bir ayağını kaybetti. Tüm bu yaşananlara rağmen Ramazan Biçer ağabey istikametten ayrılmadı. Hizmet’e yapılanlardan bahsedilince iki elinİ dizlerine vurur ve “Allah’ım sen yardım et” derdi.

Zaten emekli olan Ramazan ağabey, 15 Temmuz’un ardından yaşananlardan sonra ise çalışmadı. Ancak dolu dolu yaşadığı Hizmet hayatı, geride birçok insana örnek olacak türden.

Onu tanıyanların anlattığına göre hergün mutat bir şekilde 1 cevşen ve 10 cüz Kur’an-ı Kerim okuyordu. Taki hastaneye kaldırıldığı son güne kadar da bu güzel ibadetlerine devam etti. Yoğun bakıma kaldırıldığında artık abdest alamayacak durumdaydı. Bunun için yakındlarından teyemmüm yapabilmek için bir tuğla istemiş. Ayrıca namaz vakitlerini kaçırmamak için de bir saat.

Ramazan ağabey tanıştığı herkesi dua listesine yazar, özellikle teheccüd vakitlerinde her biri için isim isim dua ederdi. Ahbaplarını teker teker arayıp teheccüde kaldırırdı. Onun için de Bursa’nın bu Hizmet erine, Dua Çınarı ismi de verilmişti.

Yaklaşık 40 yaşındayken Hizmet ve Hocaefendi ile tanıştı. Sonrasında ise doğru bildiği bu hak yoldan hiç ayrılmadı. Hizmet’i yaşamaya ve yaşatmaya adadı kendini. ‘Kimse yok mu?’ denildiğinde hep o vardı ön saflarda.

Yıllarca öğrenci evleri ve yurtlar için kapı kapı, dükkan dükkan dolaşıp kahvaltılık, yiyecek erzak ve burs topladı. Yılmadan usunmadan Hizmet için koşturdu.