''Bir kişinin yaşamına, kendi isteği üzerine, bir başka kişi tarafından son verilmesi eylemi'' olarak tanımlanan, sözcük olarak Yunanca ''euthanasia: kolay ölüm''den gelen ötanaziyi Hollanda'nın ardından yasalaştıran ikinci ülke olan Belçika'da 2005 yılında yapılan ötenazilerin yüzde 80'i, Hollandaca konuşulan Flaman Bölgesi'nde yapıldı. Resmi verilerin gerçekleri yansıtmadığını belirten bazı doktorlar ise, uygulamadaki zorluklar nedeniyle tercih edilen ''kayıt dışı ötanazinin'' eldeki verilerin birkaç katı olabileceğine işaret ediyorlar. Yasalara göre Belçika'da ötanazi isteyen hastanın 18 yaşından büyük olması, bu talebini bilinçli ve kendi iradesiyle yapması, bu isteğini düşünerek ve birkaç defa yansıtması şart koşuluyor. Hastaya ötanazi yapılabilmesi için, ''fiziki veya psikolojik açıdan, tıbbi olarak sürekli ve dayanılmaz acı çekiyor olması, hastalık sürecinde çaresiz bir aşamada bulunması'' gerekiyor. Ötanazi yapacak doktorun hastayla derinlemesine görüşmesi, sağlık durumu hakkında ayrıntılı bilgi vermesi, ''ötanaziden başka bir çare kalmadığı'' konusunda hastayla mutabakat sağlaması da koşullar arasında bulunuyor. ''Hastanın ötanazi talebinde bulunmasıyla yapılması arasında en az 1 ay geçmesi'' ve ''özel bir komisyonun nihai kararı vermesi'' şartları da yasada yer alıyor. Yasaya göre, Belçika'daki insanlar, arzu ederlerse sağlıklı günlerinde bir yazılı vasiyet hazırlayarak, amansız bir hastalığa yakalandıkları veya bir kaza sonucu bilinçsiz kaldıkları, kurtuluş ümidi bulunmadığı durumlarda, ötanaziye gidilmesini isteyebiliyorlar. Belçikalı doktorlar, ötanazinin yapılmasını izleyen 4 gün içinde, Federal Kontrol Komisyonu'na bilgi raporu sunuyorlar. Bu komisyonun üyelerinin üçte ikisi, mevcut verilerin incelenmesinden sonra, ötanazinin gereksiz olduğu kanaatine varırsa dosya savcılığa sevk ediliyor ve adli takibat başlatılıyor. Yasa, hiçbir doktorun zorla ötanazi yapmaya mecbur edilemeyeceğini de kayda bağlıyor.