Katliamdan kurtularak yurtdışına kaçanlar şimdi çocuklarına yaşananları anlatmak için Srebrenitsa'ya dönüyor. Bosna sokaklarında dünyada gerçekleştirilen en acı soykırımlardan biri olarak anılan Srebrenitsa katliamının hatıraları yankılanıyor. 2. Dünya Savaşı'ndan bugüne Avrupa'da gerçekleşmiş en büyük toplu insan kıyımı olarak bilinen Srebrenitsa soykırımını hiçbir zaman unutmayacaklarını dile getiren Bosnalılar, katliamın suçlularının tamamının cezalandırılmasını istiyor. Katliamın Avrupa'da hukuksal olarak ilk kez belgelenmiş soykırım olması açısından da önem taşıdığını belirten Bosnalı gençler göstermelik cezaların yetersiz olduğunu ifade ederek dünyanın bu katliama sessiz kaldığını anlatıyor. Bosna sokak ve caddelerinde günlerdir Srebrenitsa'da Birleşmiş Milletler Barış Gücü olarak bulunan Hollanda askerlerinin kullandığı fabrikada gerçekleşen katliamda ölen şehitlerin isimleri okunuyor. Katliamdan kurtularak yurtdışına kaçanlar şimdi çocuklarına hikâyelerini anlatmak için Srebrenitsa'ya geliyor. 1991-1995 yılları arasında Hırvatistan ve Bosna savaşı sırasında Sırp ordusunun Srebrenitsa'ya karşı giriştiği acımasız katliamları anlatan Boşnaklar, çocuklarının tarihten ders almasını istiyor. Gerçek barışın ancak adaletle sağlanacağını belirten ABD'de yaşayan Amina "Biz buraya ilk kez geliyoruz. Geçmişte yaşananları öğrenmek istiyoruz." diyor. Amerika'dan ailesi ve arkadaşlarıyla birlikte gelen Amina Srebrenitsa'daki törene ninesiyle birlikte katılıp ondan tarihi olayları dinliyor. Gazeteler günlerdir gerçek barışın adaletle sağlanacağı vurgusu yapıyor. Televizyonlarda 24 saat Srebrenitsa belgeselleri gösteriliyor. Esnaf zaman zaman işi bir tarafa bırakıp bu belgeselleri izliyor. Tüm Bosna halkı belgesellere kilitleniyor. Srebrenitsa anneleri bir dernek kurarak katliamın hesabını sormaya çalışıyor. Büyük katliamın yapıldığı Srebrenitsa'daki fabrika ise artık müze olarak hizmet veriyor. Süreç göstermelik, gerçek adalet istiyoruz Bosnalılar katliamla ilgili devam eden davaların göstermelik işlediğini ve adaletin sağlanamadığını düşünüyor. İki kardeşini ve babasını kaybeden Almelin Aziz, "Artık Srebrenitsa sokaklarında katliamı yapanlarla karşılaşmak istemiyoruz." diyor. "Soykırımı başkalarının desteği olmadan yapamazlardı. Bunu herkes biliyor." diyen Almelin, büyük ülkelerin de soykırımın arkasında olduğu için yargılamanın tam yapılamadığını savunuyor. Almelin, bugün televizyonlarda suçsuz olduğunu söyleyenlerin, Mladiç'ten emir alırken görüntülerinin bulunduğuna dikkat çekiyor. Katliamdan bir gün önce Bosna ordusunun Srebrenitsa'ya giderek oradakileri korumak istediğini ama BM komutanının buna izin vermediğini belirten Almelin, "Saldırı olmayacak diye bütün Müslümanların silahlarını topladılar. Sonra diğerleri gelip, Müslümanları öldürdü." diyor. 2-3 yaşındaki çocukların ve 100 yaşın üstünde insanların bile sistemli bir şekilde öldürüldüğünü savunan Almelin, katliamın sadece Müslüman oldukları için yapıldığına inanıyor. Katliamı yapanların birkaç kişiden ibaret olmadığını savunan Almelin; "Süreç göstermelik işliyor, gerçek adalet istiyoruz. Güçlü devletler bazı suçluları koruyor." diye konuşuyor. Defnedilen tek kadın, 19 yaşındaydı 11 Temmuz 1995'teki Srebrenitsa katliamında öldürülen ve önceki gün toprağa verilen tek kadın Nezira Ibisevic'ti. Vlasenickog köyünden Neriza, öldürüldüğünde sadece 19 yaşındaydı. Vlasenitsa kasabası Gerovi köyünden olan Nezira'nın kardeşi Yusuf Ibiseviç, kardeşinin 33 gün boyunca Srebrenitsa'dan kaçmak için uğraştığını ama başaramadığını anlattı. Kendisinin Srebrenitsa'dan kaçmayı başardığını ancak kız kardeşinin, babası Juso ve diğer kardeşi Junuz ile öldürüldüğünü belirten Yusuf, "Nezira babamı çok sevdiği için Kladany şehrine giden diğer kadınlarla ve çocuklarla otobüse binmek istemedi, yanında kaldı." dedi. Kardeşinin kemiklerinin Liplje'deki toplu mezarda bulunduğunu anlatan Yusuf, cesetler birkaç yere taşındığı için sadece iki kemik bulunabildiğini anlattı. Anma törenleri için Bosna-Hersek'in değişik bölgelerinden 250 otobüs ve 270 kamyon dolusu insan Srebrenitsa'ya geldi. Irkçı gösterilerin yaşanmasından korkarak Sırpların yaşadığı bölgeden gitmeyip yolunu uzatanların sayısı ise oldukça fazlaydı.