14 Mayıs'ta Hazine, 19'uncu stand-by çerçevesinde IMF'ye son olarak 281 milyon 54 bin 813 SDR (yaklaşık 422,1 milyon ABD doları) ana para ödemesi yapacak. Böylece Türkiye, 52 yıldan beri borçlu olduğu IMF ile bir dönemi kapatacak.

Türkiye'nin 2002 yılında IMF'ye 16 milyar 246 milyon SDR borç stoku bulunuyordu. Söz konusu borç stoku, 2005 yılında 10 milyar 247 milyon SDR'ye, 2008 yılında 5 milyar 534 milyon SDR'ye, 2010 yılında 3 milyar 654 milyon SDR'ye, 2011 yılında da 1 milyar 874 milyon SDR'ye kadar geriledi.

Geçen yıl 19'uncu stand-by'dan kalan borç stoku 562 milyon 109 bin 622 bin SDR'ye inmişti.

IMF'nin bütün üye ülkelerin tabi olduğu 4. Madde Değerlendirme Süreci (IMF Kuruluş Anlaşması'nın 4. maddesi kapsamında gerçekleştirilen ve yılda bir kez üye ülkelere yönelik ayrıntılı gözden geçirme), her yıl rutin olarak devam ediyor. Türkiye için stand-by düzenlemesi olmasa bile bu uygulama devam edecek.

IMF, herhangi bir kredi düzenlemesinin bulunmadığı ya da program yürütmediği ülkelerde de temsilcilik bulundurabiliyor. IMF Türkiye Yerleşik Temsilciliği, program ilişkisinin sona erdiği 2008 yılı Mayıs ayından itibaren, IMF ile üyelik ilişkileri kapsamında faaliyetlerini sürdürmeye devam ediyor.

Bugün 188 üye ülkesi bulunan IMF, Temmuz 1944'te, ABD'nin New Hampshire Eyaleti'nde bir Birleşmiş Milletler toplantısında, 1930'ların büyük bunalımına katkıda bulunan rekabetçi devalüasyonların neden olduğu kısır döngünün tekrarını önleyecek bir ekonomik işbirliği amacıyla kurulmuştu.

IMF'nin kaynakları da genel olarak, ülkelerin üye olduklarında ödedikleri sermaye taahhütleri, yani kotalardan geliyor. Genel olarak her bir üye ülkenin ekonomisinin büyüklüğünü yansıtan kotalar, üyenin sahip olduğu eşit birim oy sayısı ile ülkelerin oy gücünü de gösteriyor.

Yaklaşık 145 milyar dolar değerindeki altın mevcudu IMF'yi, dünyanın en büyük üçüncü resmi altın rezervi sahibi yapıyor. IMF üye ülkeden gelen talep üzerine borcu çoğu zaman bir "düzenleme (anlaşma)" çerçevesinde veriyor. Bu düzenlemelerde ülkenin ödemeler dengesindeki sorunları çözmek için uygulamayı kabul ettiği belirli politikalar ve tedbirler de yer alabiliyor.

IMF, "stand-by düzenlemeleri, genişletilmiş fon kolaylığı, kredi hatları ve düşük gelirli ülkelere borç verme" araçları ile borç veriyor.