Prof. Dr. Ayşe Buğra, Sözcü gazetesinden İsmail Saymaz'a konuştu. Buğra, "Cumhurbaşkanı'nın sizi itham eden sözlerini işitince ne hissettiniz?" sorusuna, "Tabii çok şaşırıyorsunuz. Bu olacak şey değil. Çok sarsıldım. Çok sarsıldım ama artık hiçbir şey için olmaz diyemiyoruz. Her şey oluyor." yanıtını verdi.
Buğra, "Ben 2017 yılında emekli oldum Boğaziçi'nden. 2000'lerin başından beri iktisat dersi vermiyorum küçük sınıflara. Master ve doktora öğrencilerine veriyorum. Sosyal medyayla ilişkim yoktur. Twitter da Facebook da kullanmam. Bir ders veriyorum. Onu da internetten veriyorum. Okula gitmiyorum. Direnişler sırasında bir iki kere gittim. Birine katıldım ama yani nasıl bir provokasyon yapıp da insanları…. Provokasyon lafı o kadar kötü ki öğrenciye saygısızlık. Bizim öğrencilerimiz görüldü değil mi? Nasıl insanlar oldukları, nasıl kendilerini ifade edebildikleri… Hocalarının yönlendirmesi ile ortalığa dökülecek insanlar olmadığı herhalde görülüyor. Ne diyeyim?" diye konuştu.
Buğra, "Akademisyenler ve öğrenciler üniversiteyi korumaya çalışıyorlar. Çok kolay girilen bir yer değil Boğaziçi. Bunlar hakikaten çok çalışkan, ne yaptığını bilen insanlar. Aileler yıllarca uğraşıyor çocukları hazırlamak için. Ve çok memnunlar orada olmaktan. Çok sahipleniyor. Çok seviyorlar. Çok iftihar ediyorlar okullarıyla. Dışarıdan etkilerle bozulmasını istemiyorlar. Bir koruma içgüdüsü bu." ifadesini kullandı.
Buğra şunları kaydetti:
"-Yetkililer öğrencilerin vandallık yaptığını savunuyor.
Hangi vandallık? Hepsinin talebi ortak: Bu üniversiteyi rahat bırakın.
-İki fakülte açıldı.
Biz haberlerden duyuyoruz. Bizim üniversitede böyle olmaz bu işler. Kurumlar vardır. Kurumlar üniversite mensuplarıyla iletişim içinde hareket eder. Dışarıdan “Hukuk ve iletişim fakültesi açıldı” diye haber gelmesi çok tuhaf.
-Eşinizin davaları birleştirildi. Ne düşünüyorsunuz?
Duruşmada avukatlar çok güzel anlattı. Tarihi bir savunma… Ama en ufak etki yapmıyor. (Kararı) Çok hızlı okudu heyet başkanı. Herhalde rahat değildi. O kadar hızlı okudu ki, celseye ara veriyor, toplanacağız diye bekliyordum. Çok üzücü bir manzaraydı. Tanıklar dinleniyor, savunmalar yapılıyor ama sonunda yine bu oluyor. Benim girdiğim kaçıncı dava, kaçıncı duruşma… Hep böyle.
-Ümitvar mıydınız?
Hayır, çok gayret ediyorum ümitlenmemeye. Ne ümit, ne ümitsizlik. Öyle gidiyorum işte.
-Ümitsiz misininiz?
Tabii yani. Bu ümitlenecek bir durum değil. Bir gün değişecek herhalde bu. Ne kadar sürdürülebilir, bilmiyorum. Herhalde bir noktada tahliye verecek birisi. Uzuyor, uzatılıyor. Gördüğüm o. Bizim için bir işkenceye döndü. Genç insanlar değiliz. Bir yaştan sonra 3.5 sene, insan hayatından alınan çok büyük bir zaman. Katlanılır olmaktan çıktı."
