Hizmetteki fertlerden bazılarının sürecin şiddeti ve halen çok sayıda insanın yaşamakta olduğu zulümler ve mağduriyetlerin de etkisiyle kuvvey-i maneviyeleri sarsılmakta ve gelecek hakkında ümitsizliğe düşebilmektedirler. Bir taraftan sürecin yaşanmasına sebebiyet verenlerden hesap sorulmasını, onların cezalandırılmasını isterlerken, diğer taraftan süreçte yaşanan ve yaşanmakta olan mağduriyetler ve yapılan yanlışların sorgulanması sürekli olarak gündemleri haline gelmiştir.

 

Böyle olunca da Hizmet hareketine Allah’ın (cc) süreç öncesi lütfettiği güzellikler, süreç esnasında hikmet ve melekut cihetiyle bakıldığında görülebilecek harikuladelikler ve gelecekte yaşanması beklenen/müjdelenen baharlar unutulmakta veya görülememektedir. Kur’an’da ve hadiste net olarak ifadesini bulmuş olan hakikatlere bile kulak vermek istenmemekte ve bunlar dillendirildiğinde ise beklenmeyen tavırlar sergilenebilmektedir. Örneğin Fethullah Gülen Hocaefendi’nin ayet-i kerimelerle ve hadis-i şeriflerle ve yaşanmış örnekleriyle ispatlayarak ortaya koyduğu “Yolun Kaderi” yaklaşımı bile bazı insanları irrite edebilmektedir.

Kur’an, Hadis, Risale-i Nurlar ve Pırlanta serisinde bu yaşananlar ısrarla haber verilmiş şeylerdir. Bu konudaki ayetler, hadisler ve peygamber varislerinin beyanları önceki bazı yazılarda ele alınmıştır. Aslında yaşananların Hizmet insanlarının ümitlerini kırmak değil, tam tersine imanlarını ve ümitlerini kanatlandırarak arttırması beklenir. Çünkü yaşananlar tam da Allah (CC) ve Rasûlü’nün ve peygamber varislerinin haber verdikleri şekilde gerçekleşmiş ve gerçekleşmeye devam etmektedir. 

Bu husus şu ayetlerde ne kadar da açık olarak ifade edilmektedir: “Onlar öyle kimselerdir ki halk kendilerine: “Düşmanlarınız olan insanlar size karşı ordu hazırladılar, aman onlardan kendinizi koruyun!” dediklerinde, bu tehdit onların imanlarını artırmış ve “Hasbunallah ve ni’me’l-vekil” “Allah bize yeter. O ne güzel vekildir!” demişlerdir.” (3/173) “Yoksa siz, daha önce geçmiş ümmetlerin başlarına gelen durumlara mâruz kalmadan cennete gireceğinizi mi sandınız?..” (2/214) “Biz mutlaka sizi biraz korku ile, biraz açlık ile, yahut mala, cana veya ürünlere gelecek noksanlıkla deneriz. Sen sabredenleri müjdele!” (2/155) 

Bu mahiyetteki ayetler ve “Mü’minler saldıran o birleşik kuvvetleri karşılarında görünce, ‘İşte bu, Allah ve Rasûlü’nün bize vâd ettiği (zafer)! Allah da, Rasûlü de elbette doğru söylemişlerdir.’ dediler. Mü’minlerin, düşman birliklerini görmeleri onların sadece iman ve teslimiyetlerini artırdı.” (33/22) ayeti böyle hadiseler karşısında “İşte bu, Allah ve Rasûlü’nün bize vâd ettiği!.. Allah da, Rasûlü de elbette doğru söylemişlerdir.” dememiz gerektiğinin ve bütün bu yaşananların bilâkis imanlarımızı arttırması gerektiğinin dersini vermektedirler.

 “De ki: “Ey çok günah işleyerek kendi öz canlarına kötülük etmede ileri giden kullarım!  Allah’ın rahmetinden ümidinizi kesmeyiniz. Allah dilerse bütün günahları mağfiret eder. Çünkü O, gafur ve rahîmdir.” (39/53) ve “Allah’ın rahmetinden asla ümidinizi kesmeyiniz. Çünkü kâfirler güruhu dışında hiç kimse Allah’ın rahmetinden ümidini kesmez.” (12/87) gibi ayetler ümitsizliğin küfürle eşdeğer tutulduğunu ortaya koymaktadır. 

Fethullah Gülen Hocaefendi’nin eskiden beri sürekli işlediği konulardan biri bu olagelmiştir. Cemal Türk Hoca’nın tespit edip ifade ettikleri gibi; Kur’an’i bir üslûp olan insanların ihtiyaç duydukları önemli konuları değişik üslûp ve kelimelerle tekrar be tekrar anlatması- ki bu üslûp tasrif olarak ifade edilmektedir- Hocaefendi’nin sohbetlerinde ve yazılarında takip ettiği ve kullandığı bir yöntemdir. Bu yaşanacaklara ve bunlar karşısında Kur’an’i ve Nebev-i duruşun nasıl olması gerektiğine dair sürekli tahşidatlar yapmıştır. O yazılanlara bakınca hayret ediyor ve “Bugünleri nasıl da bu kadar güzel anlatmış” demekten kendinizi alamıyorsunuz. 

Onlardan sadece bir tanesinden konumuz ile ilgili bazı kısımları ele alalım. “Günümüzün kara sevdalıları” başlıklı, 2002 yılında yazılmış yazısındaki tespitleri yukarıda verilen ayet-i kerimelerdeki hakikatler hakkındadır: “Yürüdükleri yol yürünmez gibi görünebilir; ne var ki onlar, zaten bunun böyle olacağının farkındadırlar. Evet onlar bir gün yolların bütün bütün sarpa saracağını; bütün köprülerin yıkılacağını daha baştan hesaba katmışlardı; biliyorlardı zaman zaman bir kısım gulyabanîler tarafından yollarının kesileceğini.. çevrelerinde kin, nefret ve düşmanlık fırtınalarının estirileceğini; evet yürüdükleri yolun doğru olduğuna inançları tamdı ama, akla-hayale gelmedik bazı şeylerle engellenebileceklerini de hiçbir zaman göz ardı etmemişlerdi. 

Bu itibarla da onlar, bütün olup biten bu şeyleri ve olacakları Hak yolunun hususî meşakkatleri sayıyor ve heyecanlarından hiçbir şey kaybetmeden sürekli koşuyor; endişelerine takılan menfilikler karşısında da Allah’a teslim oluyor, imanın o sarsılmaz kalesine sığınıyor, yaşadıkları çağı ve hâdiseleri iyi okumaya çalışıyor ve Cenâb-ı Hakk’ın muvaffakiyet vaadine güvenerek yürüyorlardı/yürüyeceklerdi rıza ufkuna doğru.”

Hocaefendi aynı yazının devamında bu kıvamı sergileyebilmek için Hizmet insanlarında olması gereken özellikler ve bunların elde edilebilmesi için yapılması gerekenlere vurgu yapmaktadırlar: “Onlar boş durmayı ve avare ömür tüketmeyi hiç mi hiç sevmezler. Sürekli hareket halinde ve her zaman din ü dünyayı imar peşindedirler: okuyup yazma biliyorlarsa, bir şeyler karalayarak, bilmiyorlarsa bilene bir kalem armağan ederek, ne yapıp yapıp hizmet kervanına iştiraklerini devam ettirmeye çalışırlar. Her zaman ilmi sever; âlime karşı saygılı davranır; aklı başında ve kalbi hüşyâr kimselerle oturur-kalkar ve sürekli, sohbet-i Cânan’la nefes alır verirler…”

Kara sevdalılara düşen şey sürekli olarak hizmet etme ve imar peşinde koşmaktır. Hadiselere takılıp kalmazlar. O yüzden geçmişi sorgulamakla uğraşmaz, onun yerine ibret alarak gelecekteki hizmetlerinin güzergâh emniyetini sağlamaya çalışırlar. Yollarda takılıp kalmamak, kazanma kuşağında kaybedenlerden olmamak için de ilimle uğraşır, âlimlere kulak verir, “Sadıklarla beraber olunuz” (9/119) emrine ittibaen akıl ve kalp bütünlüğüne sahip olan insanlar ile oturup kalkar ve asla temel kaynaklardan beslenmeyi ihmal etmezler.

Konumuzla alâkadar Hocaefendi’nin hususi dairede ifade ettikleri bazı beyanları ise şöyledir;