Evlatlarımı severken utanıyorum...

Birilerinin kin ve nefretle açılan kapanan ağızlarının aksine hep dua ile biten mektuplar...

SHABER3.COM

Demokrasi yok, hukuk bitti. Şikayet merci kalmadı. Mazlumların iniltisi ney gibi dinleniyor! Sadece tarihe not düşebiliriz! İleride hem burada hem de ötelerde hesap sorulsun, zalimlerin yüzüne tükürülsün, diye. Bu sutuna gelen mektuplar içinden bazılarını kısaltarak paylaşmak istiyorum. İsimlerini, bir zarar görürler endişesi ile yazamıyorum!

Çocuklarımı severken utanıyorum

 Senin zulmün arttıkça benim sevdam öyle artıyor ki...Senden hiç ama hiç korkmuyorum, zulmünden de! 

Allah bana yeter!  O ne güzel vekildir. 

Kardeşlerim, ablalarım, abilerim hep size dua ediyoruz. Aklımız kalbimiz hep sizinle. Evlatlarımı severken çok utanıyorum, onların gözyaşlarını silerken çok utanıyorum, gülmeye utanıyorum...

Siz o sıkıntıları çekerken ben bu rahat döşekte uyumaya utanıyorum. 

İçimizde zerre şüphe yok! Bu günler geçecek, bu zulüm de bitecek ve güzel günler gelecek...

(S. S)

İçi yananlar var!

Yamanlar koleji yazınızı okudum, hizmetten olmayan fakat en az sizin kadar içi yanan insanlar olduğunu bilin istedim; yağmanın dozu o kadar da değil ki; yurtlar, okullar çoğu harabe ve bazıları peşkeş çekilmiş. Ama Allah büyük. Gün gelecek devran dönecek. Allah (cc) hizmet hareketinin ve tüm mazlumların yardımcısı olsun .. (A.A)

Kızıma baban çalışmaya gitti dedim

Merhaba tutuklu gazetecilerden birinin eşi olarak yazınız için size çok teşekkür ederim. Eşim 250 gün tutuklu kaldı ve tahliye edilmesinin ardından 11 gün sonra tekrar tutuklandı. 4 yaşındaki kızımın neler yaşadığını bir kez daha hatırlattı bu yazınız bana, söyleyemedim kızıma çalışmaya gitti diyebildim... Önce umut verdiler sonra tekrar umudu elimizden aldılar.. Kedinin fareyle oynadığı gibi oynuyorlar hayatlarımızla... Allah büyük,  O'na sığındık... (R.)

Çok şey yazmak istiyorum ama..

Ne günlere kaldık? Daha neler göreceğiz kim bilir? Doğru yanlış, yanlış doğru olmuş. Ben de yazmak istiyorum ama inanın çok korkuyorum. Eşim ve benim sanık olduğumuz mahkememiz önümüzdeki ay görülecek. 4 aylık bebeğim var ve eşim 7 aydır tutuklu. Her sabah polisler beni de almaya geldiler diye kalkıyorum. Çok şey yazmak istiyorum ama şimdilerde her şey suç, ya-za-mı-yo-rum. (G.O)

Zulme ses çıkmıyor!

Allah aşkına söyler misiniz, bu millet nasıl bu kadar taş vicdanlı oldu? Bu kadar haksızlığa, zulme kimsenin sesi çıkmıyor! Ne zamana kadar sürecek bu? Hangi kanalı açsam cemaate saldırıyorlar! Allah zulmedenleri ve zulme sessiz kalanları bildiği gibi yapsın! (A.A)

***

Birilerinin kin ve nefretle açılan kapanan ağızlarının aksine bütün mektupları dua ile bitiyor! Bütün satırlarda yakarış var... 

Allah'ım, bu kapkaranlık gecelerin ne zaman sabahı? 

Ali Emir Pakkan
Twitter@AliEmirPakkan
<< Önceki Haber Evlatlarımı severken utanıyorum... Sonraki Haber >>
ÖNE ÇIKAN HABERLER