"Milletin kaderinde derin izler bırakacak bir konuda gördüğümüz hakikatleri söylemeye mecburuz. Zira, “Hakkın hatırı âlidir”." diyen Dumanlı,  "Yeri geldiğinde karşı çıkmak dürüstlüğün göstergesidir, her şeye doğru demek, takiye emaresidir. Madem insanlar civanmert bir eda ile size, “Bu yanlıştır...” diyor, onlara kulak vermek bir nakise değil fazilettir. Halk sizden bunu bekliyor. Aksi takdirde açılan yarayı tedavi etmek, değil on yıl, sonsuza kadar sürecektir. Değer mi Allah aşkına?" dedi. 

[TARİHE KISA BİR NOT DÜŞMEK İÇİN]   Sayın Başbakanım,Siz de gayet iyi bilirsiniz ki, tevhid akidesine sımsıkı bağlı insanlar, hiçbir kul karşısında eğilip bükülmeden gerçekleri dosdoğru söylemekle mükelleftir. Hele söz konusu milletin himmetiyse! Zor zamanda hak ve hakikati haykırmak, tarihî bir hatanın önüne geçmek, O’na inanan her bir fert için vazife-i kutsiye haline gelir.

Milletin kaderinde derin izler bırakacak bir konuda gördüğümüz hakikatleri söylemeye mecburuz. Zira, “Hakkın hatırı âlidir”. Öyle ümit ederim ki, idareci olmanın ağır sorumluluğunu taşıyan sizler de kardeşlerinizden gelen tenkit ve teklifleri duymak istiyorsunuzdur.

Konuşmalarınızdan anlaşılıyor ki kırgınsınız, dargınsınız. İnanın sizi seven, size itimat eden insanlar da en az sizin kadar kırgın ve dargın. “Eğitimin onca problemi varken neden dershaneleri kapatıyorsunuz?” sorusunun karşılığı yok çünkü. Kelime oyunları ile yapılan ambalajlar, gönüllerde oluşan yarayı sarmaya yetmiyor. Bir zamanlar kanun zoruyla kapatma ve dönüştürmenin mağduru iken, şimdi bu kavramları sık sık kullanmanız insanların yüreğini burkuyor. Hal böyle olunca mevzu sadece dershanelerin kapanıp kapanmaması ile sınırlı kalmıyor, derin endişeler, insanların vicdanını sızlatıyor. Şu yaşanan sürece insanlar bir anlam veremiyor.

Bir tıkanmışlık var. Toplumun bütün kesimlerinden yükselen ricanın bir ağırlığı olması gerekiyor çünkü: 60 yılını davaya adamış Hekimoğlu İsmail feryat ediyor; “Kapatırsanız en çok ben üzülürüm, kırılırım, darılırım.” diyor, duyan yok. Doğu’nun, Güneydoğu’nun kanaat önderleri, “Aman ha! Sakın ha kapatmayın!” diye istirham ediyor; dikkate alan yok. Eğitimciler, sosyologlar, hukukçular, iş dünyası “Bu işte bir yanlışlık var.” diyor; sesleri adeta bir duvara çarpıp geri dönüyor. Cuma günü paydaşlar platformu, 3 bin dershaneyi temsilen basın toplantısı yaptı. Adamlar feryat ediyor; ama bakanlık yetkilileri ikna odalarında kendi masalları eşliğinde derin bir uykuya dalmış durumda. Dershane sektörünün yüzde 70’ini temsil eden bu kişilerin haberini bazı basın kuruluşları tek satırla bile olsa haber yapamıyor. Kimden endişe duyuyor, neden çekiniyorlar; tarih bunları bir gün mutlaka yazacak…

Konu sadece “cemaat duyarlılığı” ile sınırlı değil. Beşiktaş Meydanı’na öğrencileriyle gelip “Sayın Başbakanım, saatimizi bile satarak dershane kurduk, lütfen kapatmayın!” diyen Arşimet Dershanesi’nin sahibi kendi çilesini arz ediyor. Final Dershanesi sahibi Zeki Çobanoğlu feryat ediyor: “236 şubem var, biri bile okula dönüşemez.” Donanım Dershanesi’nin kurucusu Emre İpek, “Eşimle beraber kurduk.” dediği dershanesi için “Şimdi yuvamızı kapatmak istiyorlar.” diyor. Bu insanların hiçbir “cemaat” ile alakası yok. Üzücü bir terkiple ‘karşı taraf’ demenizi derin bir teessür ile karşıladı sevenleriniz. Sesimizin yüksekliği, sadece ‘yüzde 25’ dediğiniz insanların haklarını savunduğumuz için değil; bütün sektörün hissiyatını ifade ettiğimiz ve halkın tamamının yaşayacağı sıkıntıya tercüman olduğumuz içindir.

“Cemaatin içindeki insanlarla dershane konusunu konuştuk.” diyorsunuz. Haklısınız. Konuşuldu; ancak her konuşmada size, “Bu çok yaralayıcı olur, duygusal bir kopuşa neden olur...” denildi. Allah şahit ki bu mevzu her açıldığında kanun zoruyla dershanelerin kapısına kilit vurulmasının yanlış olacağı size iletildi. Ve sanıldı ki sizin nezdinizde hiçbir beklentiye girmeden destek veren o gönül dostlarınızın bir hatırı var. Sanıldı ki kardeşlerinizin samimi itirazları nazar-ı dikkate alınıyor. Şimdi büyük bir hayal kırıklığı yaşanıyor. Yaptığınız bütün hayırlı işlerde size var gücüyle destek verenler, “mezardan kalkıp” Türkiye’nin demokratikleşmesine katkı sağlayanlar sizin mükerreren söylediğiniz bir çift söze gönül bağlamıştı: “Ben Rabb’ime söz verdim; benim dönemimde insanımıza zarar verilmeyecek.” Şimdi “bu ülkenin sevdalıları”, yapmayı düşündüğünüz bir icraatın sadece kendilerine değil; ülkeye büyük zarar vereceğini düşünüyor. Hal böyleyken bu ısrar niye?

    Lütfen etrafınızdan başlayarak kamu vicdanını bir yoklayın. Göreceksiniz ki herkes “Ben de dershanelerin kapatılmasına karşıyım.” diyor. Parti kurmaylarınızdan değişik cemaatlere kadar size doğrudan bir şey diyemeyen insanlar, “Keşke bu duruma düşülmeseydi.” diyor. Bunca zamandır tartışılan bir konuda makul bir gerekçeyle ortaya çıkıp sizi destekleyen bir insan göremedim. “Kapatmıyoruz, dönüştürüyoruz.” lafı sadece kelime oyunu olarak kalıyor maalesef. Hal böyle olunca mevzu bambaşka vadilere kayıyor.

    Mesela “kara propaganda”. Biz somut bir belge üzerinden kamuoyunu bilgilendirdik ve istedik ki bir yetkili çıksın bu kabul edilemez ‘taslak’ın yanlış olduğunu söylesin. Özel sektörün devletleştirilmesi korkunç bir yanlış çünkü. 11 yıllık iktidarınızda ortaya koyduğunuz demokratik vaatler ve uygulamalar “kamu zoruyla dönüştürme” lafını reddediyor. Kaldı ki ilk gün Bakanlık yetkilileri tarafından “yalan” denen her şeyin, gerçeğin ta kendisi olduğu ortaya çıktı.

    Bir de şamar benzetmesi var. Şifahen yapılan bir açıklama olduğu için canlı yayın kazası gibi algıladım şahsen. Zira cümle âlem bilir ki biz Yunus mesleğinin muhabbetiyle hep şu mısraları okuyup durduk hayat boyunca: “Dövene elsiz gerek / Sövene dilsiz gerek / Derviş gönülsüz gerek...” Elhak kendi hususi işlerimiz için tercih ettiğimiz yol yine, ‘Bizim Yunus’un gösterdiği erkândır; lakin dershane konusunda susmadık, susamazdık da; umumun hakkı söz konusu olduğunda var gücümüzle hakikatleri söylemek hem boynumuzun borcudur hem size olan sevgi ve saygımızın gereğidir. Hakkı müdafaa ederken dürüstçe ve mertçe konuşmamız “şamar atma” gibi mütecaviz bir benzetmeye tâbi tutulamaz...

Dershane konusunda size hissiyatımız defalarca ifade edildi ama zerre miktar dikkate alınmadı. Kaldı ki bu camia sizden bir kerecik bile grupçuluk yaparak bir şey istemedi. Hep ülkemiz ve insanımız için sizinle konuşuldu. Adeta bir ulufe üslubuyla söylenen “ne istediler de vermedim” lafı bile, maalesef, kırıcıdır, üzücüdür.

Yüreğine ateş düşmüş insanımız, bu yapılmak istenen zoraki dönüşümü şimdilik halka şikâyet ediyor. Bu feryadı polemiklerle susturmak sorunu çözmez; derinleştirir. Kırılmamak da lazım; zira insanlar en demokratik haklarını kullanıyor. Onlara kulak verme ve problemi çözme yerine, her söylenen sözü alınganlıkla karşılamak yanlış. Bu mağdur ve mazlum insanların âhını almamak lazım. Bugün halini halka arz edenler, bilmecburiye, yarın Hakk’a arz etmek zorunda kalır. Mevzuu buraya getirmeden çözmek şart...

    Neredeyse bir buçuk ay önce dershane meselesinin bu üzücü noktaya kadar gelip dayanacağından endişe etmiş ve sizi meseleye el koymaya, acizane, davet etmiştim. Bir dostumdan duyduğuma göre o yazıya bile alınmışsınız. Hayretler içinde kaldım. Zira o gün aynen şöyle demiştim: “Dershane konusundaki kördüğümü Başbakan Erdoğan çözmeli. Nasıl mı? Tıpkı başka konularda olduğu gibi halkın dershane mevzuundaki endişelerini dikkate alarak…” Bugün göstere göstere gelen bir kaza yaşandı; daha ötesi daha büyük bir iletişim kazasıdır...

Lütfen manzarayı bihakkın görün, goygoycu arkadaşların, alkışçı meslektaşların hakperestlikten uzaklaşarak her icraatınızı tezahürat coşkusuyla kutsaması yanıltıcı olabilir. Aslında o kardeşlerim bu yaptıklarıyla size fayda değil zarar veriyor; çünkü kardeşlik hukuku, eğriye eğri, doğruya doğru demekten geçiyor. Bugünkü manzara aynen şöyledir: Hiç kimsenin makul bulmadığı kanun zoruyla dershane kapatma/dönüştürme, halkın yüreğinde derin bir yara açmaktadır.

    Hiç kimsenin istemediği bir konuda orta yol bulmak sizin siyasî tecrübenize yakışan bir davranıştır. Örnekleri çoktur. Halkın itirazlarını sizin kadar dinleyen ve kararını yeniden gözden geçiren bir lider göstermek hiç de kolay değil. Sayın Cumhurbaşkanı’ndan bakanlarınıza, eğitim sektöründen çocuklarının üniversite okuması için binbir fedakârlığa katlanan ailelere kadar herkes dershanelerin kanun zoruyla ortadan kaldırılmasını endişeyle karşılıyor. Konunun tartışılmasını, paydaşların dinlenmesini, herkesin uzlaşacağı ve neslimizin daha iyi yetişmesine vesile olacak formülün bulunmasını herkes istiyor.

    Yeri geldiğinde karşı çıkmak dürüstlüğün göstergesidir, her şeye doğru demek, takiye emaresidir. Madem insanlar civanmert bir eda ile size, “Bu yanlıştır...” diyor, onlara kulak vermek bir nakise değil fazilettir. Halk sizden bunu bekliyor. Aksi takdirde açılan yarayı tedavi etmek, değil on yıl, sonsuza kadar sürecektir. Değer mi Allah aşkına?