36 yıl önce eşini kaybeden Ayşe Üzüm, 2 erkek, 8 kız çocuğu evlenip köyü terk edince yalnız ve çaresizlik içinde tek başına yaşamaya başladı. Kendi imkanlarıyla yıkık bir evin duvarına yaptığı üstü açık barakada yaşayan yaşlı kadın, çevreden topladığı çalı çırpıyı sırtında taşıyıp, ocağını kendi yakıp ihtiyaçlarını giderdi. Ancak çocukları ve torunlarının vefasızlığından yakınan Ayşe Nine, komşularının verdiği yemekle karnını doyurmaya çalışıyor. Devletin üç ayda bir verdiği yaşlılık aylığı ile geçimini zorlukla sürdüren Ayşe nine, artık dayanacak gücünün kalmadığını barakada ölümü beklediğini belirterek duygularını şöyle dile getirdi: “Çocukların, torunlarım beni terk edince sefil oldum. Bir an önce Allah canımı alsın istiyorum. Köy muhtarına dilekçe yazdırdım. Devlet büyüklerinin beni barındırmalarını istedim. Ama sonuç çıkmadı. Komşularım getirdiği yiyeceklerle karnımı doyuyorum. Olmazsa bazen aç kalıyorum. Yaşlılık maaşımla günlük ihtiyaçlarımı karşılıyorum. Allah kimseyi bu duruma düşürmesin, hayırlı evlatlar nasip etsin.” DHA