Kerime-i şehriyari Doksan dokuza inen partinin başına başkan arıyorlar ya... Seçimden önce “solda birlik sağlandı” diye çığlıklar atmış olan zavallılar... DSP’nin bir seçime daha girmezse yokolacağını, Rahşan Hanım’ın devlet yardımı olan yüklüce paradan asla vazgeçmeyeceğini göremeyen, katılanların sayısını şişire şişire bir buçuk milyon kişiye çıkarmış oldukları “cumhuriyet mitinglerinin” gazına, yani kendi gazlarına gelip CHP ile DSP’nin gerçekten birleştiğini sanmış olan zavallılar... Başkan adayını bulmuşlar: Ayşe Gülsün Toker Bilgehan. “Taban” da onu istiyormuş. Onu isteyenlerin sayısı hızla artıyormuş. Alt sıralara itilip (onun yerine Baykal kendi sekreterini koymuş) meclise bu sefer giremeyince esip köpüren ve Baykal’ı yerden yere vurmaya başlayan Gülsün Hanım’ın, İsmet Paşa’nın torunu olmak gibi bir de özelliği var. Bu hanımın Metin Toker ile Özden İnönü Toker’in kızları olmaktan öte ne özellikleri olduğunu ben bilemedim. Yok yahu, Demirel’in sağ kolu Cihat Bilgehan’ın gelini olmak gibi bir özelliği daha bulunacaktı... “Haminnesini” anlattığı “Mevhibe” adında bir eseri de vardır, hakkını yemeyelim. Bir de dedesinin ona Çerkes Ethem’i nasıl tepelediğini anlatmasını hatırlarım TRT televizyonunda... Anladın mı?... Anladım paşa dede! Bu hanım, olmayacak dualara amin demeyi seven amigolara göre, “o koltuğu rahatlıkla dolduracak” kişiymiş. “Doğru isim” oymuş. Neden? Çünkü, üstün başarılarının yanısıra, İnönü’nün torunu. Erdal İnönü için de öyle demişlerdi, o da İnönü’nün oğluydu. Onun da “çok iyi fizik bilmekten” öte ne gibi hasletleri olduğunu anlayamamıştık o zamanlar. Hani vallahi Metin Toker hayatta olsa partinin başına bu kez onu düşüneceklerdi ama... Eh, ne yapalım, damad-ı şehriyari uyduramadık, kerime-i şehriyari verelim! Mahdum-u şehriyari fos çıkmış olduğundan artık denenmişi denemeyelim, zaten onun da artık ne niyeti var ne de hali... Bir diğer mahdum Ömer de toprak altında... Erdal dayıda iş yok, Gülsün yeğen gelsin de yüzler gülsün. Kötü televizyoncu ağzıyla konuşmama izin verirseniz: Şimmmdi soruyorummm... “Tahta geçirecek veliaht” arama çabası, pek mi cumhuriyetçi bir tavırdır muhterem amigolar? İnönü soyadının kuş konduracağını bir an için kabul etsek bile (bu da avukat ağzı), “hanedan” özlemi çok mu cumhuriyetçilik oluyor? Başınızda ille bir İnönü bulunacak, tılsım bozulmayacak. Sırada hangi İnönü varsa tahta geçecek. Bir sonra yapılacak seçimde gene nal toplayacaksınız ama zarar yok, bu sefer de Gülsün Hanım’ı indirip yerine kızı Zeynep’i ya da Ece’yi geçirirsiniz! Olmadı Hayri var, Eren var, Nurperi var, Münci var, Can var, Sedef var, Pınar var. Bakın cumhurbaşkanlığı seçiminde de uzlaşma uzlaşma diye tepiniyor ama kendi adayınızı da göstermeye asla yanaşmıyorsunuz ya... Niçin Özden Hanım’ı düşünmüyorsunuz? Ben size önemli bir “tüyo” vereyim, bu kıyağımı da unutmayın: Madem hanedan seviyorsunuz, Atatürk’ün manevi kızı Ülkü Adatepe’yi Çankaya’ya çıkarın! O olmadı sırada Afet İnan’ın, Sabiha Gökçen’in, daha da olmadı Rukiye’nin, Nebile’nin, Zehra’nın akrabaları, ahfadı var... Ayrıca, Atatürk’ün kızkardeşi Makbule Atadan’ın sülbü ne güne duruyor? Yok, itikadınızca tahta “kız tarafı” çıkamıyorsa, Atatürk’ün manevi oğlu Abdürrahim Tunçak’ın çocuğunu torununu bir yoklayın bakalım! Bir de İhsan vardır, onu da bulmaya çalışın. ENGİN ARDIÇ/AKŞAM