Sanıyorsunuz ki ezilen, dövülen ve ihanet edilen bir kadın söz konusu... Metinde "Fethullahçı" kocanın kusurları şöyle sıralanıyor: ". ... kâbus başladı... barların altını üstüne getirdiğiniz adam, Ramazanda içki içen, dünyanın en bohem adamı, Kuran'ı elinden düşürmüyor, 5 vakit namaz kılıyor..." Ayşe Arman kendisine baskı yapıp yapmadığını soruyor: "Sizden dini kurallarına uygun olarak yaşamanızı istedi mi? - Yok hayır. Ama ruhen iki ayrı uca yuvarlandığımızı hissettim. Bana, "Sana asla kapan demem. Dinde zorlama yoktur. Benim görevim bunları sana anlatmak, ister yaparsın, ister yapmazsın!" diyordu." Arman da kocanın kötülüğü(!) hakkında ikna olmuyor. "Ne alaka..." ve "Tüm bu hikâyede sizi en çok rahatsız eden şey ne?" sorularıyla şaşkınlığını ifade ediyor. Kadının önyargılarıyla fark etmeden bahsettiği kötü kocanın tek suçu evine çoluk çocuğuna bağlı, bar pavyon gezmeyen, CentralPark'ta Türk günü düzenleme gibi sosyal aktivitelere katılan bir koca tipi. Ama kadının tutkuları, çok farklı bir atmosferi işaret ediyor. Kötülemelerle aslında kocasını methettiğinin farkında değil. Fethullah Hoca düşmanlığı sınır tanımıyor. Şunları söylüyor: "Bu kadar iyi olmalarının sebebi nedir? Neden dünyanın her yerinde okullar açıyorlar, neden küçücük çocukları topluyorlar, dini eğitim veriyorlar... CentralPark'ta Türk günü yaptılar mesela. Türk günü yapmak onlara mı kaldı? ..." Kadın o kadar öfkeli ki "büyüklerinin elini öpen saygılı bir çocuk" olmasından korkuyor ve şunları diyor: "Ya çocuğumun uyuşturucu kullanan arkadaşları olursa, çocuğuma musallat olurlarsa, diye korkar ya, benimki de o hesap. Resmen uyuşturucudan beterler..." diyor. Ayşe Arman'ın bu önyargılı kadının yanında eşiyle de görüşmüş olmasını kadını çıldırtan kötülüklerini(!) sorgulamasını temenni ederdik. Ama yine de Fethullah Gülen'e düşman olanların "okulları gezmeden, kimseyi tanımadan, faaliyetleri görmeden düşman olabilme psikolojisini" açığa çıkardığı için Arman'a teşekkür etmek gerek... ZAMAN