10. Yıl Marşı güzel de, aç ayı oynamıyor Magazin dünyasından yorum, haberler ve dedikodu bekleyenlerden özür diliyorum. Kusura bakmayın ama 'Türkiye Büyük Millet Meclisi'nde kan gövdeyi götürürken, ucuz kadınların ucuz maceralarına kafa yoramıyorum. Sizin de yormayacağınızı düşünüyorum. Ancak şöyle de bir durum var. Ankara'da olup bitenler halkın ne kadar umurunda? Gerçekten ilgileniyorlar mı? Yoksa şöyle bir bakıp geçiyorlar mı? Yaz geliyor, köylülerin çalışma zamanı. Yani ekmek derdinde. Kentlerde oturanların durumu daha da kötü. Kimi iş arıyor, kimisi daha fazla para kazanmak için çırpınıyor. Gençler karamsar gözlerle geleceğe bakıyor. Açıkçası korkuyor. Bu durumda; 25 yaşındaki gençlerin de milletvekili olamaması, cumhurbaşkanını kimin seçeceği bir kulağından giriyor, diğerinden çıkıyor. Pek çok gariban cumhurbaşkanının yetkisini hatta ne iş yaptığını bilmiyor ki. Halkın tam içinde, halk gibi yaşayan birisi olarak iddia ediyorum. Politikacılarımız ve siyasi partilerimiz kafalarını kuma gömmüş, halkı görmüyor. Ne düşünüyoruz, ne istiyoruz, nasıl yaşıyoruz farkında bile değiller. Kapalı devre bir yaşamları var. Türkiye'yi kendilerini savunan gazete ve TV'lerdeki gibi sanıyorlar. Şimdiye dek sadece Genç Parti TV reklamlarında maaş, vergi ve mazottan söz etti. Diğerleri 'Laik Cumhuriyet, demokrasi, Atam'ın izindeyiz' deyip duruyor. Bu millet onları çok iyi biliyor. Aşalı yıllar oluyor. Atatürk sevgisi kanında dolaşıyor. Geçin bunları, yol, iş, aştan söz edin. Mitinglerdekiler 10. Yıl Marşı'nı söylüyor, kahvehanedeki işçiköylü de bağırıyor, aç ayı oynamıyor. Sağlık ocağında, hastanelerde ilaç veya tahlil kuyruğunda, bazen dolmuşta, otobüste, vapurda, çarşı-pazarda herkesle sohbet eden, soran, sorgulayan bir kişi olarak bunları yazıyorum. Ve Ankara'da olup bitenlerle ilgilenmeyen kimseye kızmıyorum. Hatta bazen böyle oldukları için saygı da duyuyorum. Yoksa ben bu ülkede yaşamıyor muyum? dediğim bile oluyor. Sol düşünceleri savunan, sosyal demokrat geçinen partileri destekleyen gazetelerde bambaşka bir Türkiye var. Aşırı sağcı gazeteler de 'ülkeyi kafirler ele geçirdi. Battık, yıkıldık. Çocuklarımız tehlikede' diye bas bas bağırıyor. İstanbul merkezli büyük sermayenin yandaşı büyük gazeteler ise ilginç... Birinci sayfaları tamamen AKP düşmanı ve muhalefet. Dersiniz ki iktidar çok başarısız. Yani halktan yana. Hükümeti yerden yere vuruyor. İç sayfaları ise (özellikle ekonomi sayfalarında) 'Şu şirket bu kadar büyüdü, bu bankanın yıllık kârı şu kadar milyon dolar' haberleri ile dolu. Türkiye güllük gülistanlık. Büyüyoruz, tutana aşk olsun. Geçen yıl atılan otomobil, TV, beyaz eşya sayısı, kalkınma hızı, enflasyon filan harika... Birinci sayfanın tam tersi haberler. Eee nasıl oluyor bu? AŞ, İŞ, YOLDAN SÖZ EDEN YOK Kendimi hangi gazetede, hangi siyasi görüşte veya projede bulacağım? Kendimi bulamıyorum. İşin kötü yanı, gazetelerin seslendiği halk sokaklarda yok. Bir Allah'ın kulu 'CHP tek başına iktidara gelecek' dediğini duydunuz mu? Zaten büyük mitinglerde bile halkın yüzde 50'si 'CHP'ye oy vermeyeceğim' demiş. Ama 'CHP, AKP'yi artık tek başına iktidar yapmaz' oluyor. Yani bozmak, engellemek. Ama 'Ben yapacağım, edeceğim, olacağım' diyen ise yok gibi... 25 yaşındaki gençleri Meclis'e sokmak için verdikleri şanlı mücadele bunu gösteriyor. Eee yaş ortalaması 70 olan bir parti için bu çok normal. Yılların demokrasi silahşörlerini harcamazlar. 'ANAP şöyle güçlü parti. İktidara gelecek, şunu bunu yapacak' diyene de rastlamadım. Turgut Özal'dan kalma son ANAP'lı oğlu Ahmet Özal idi. Şimdi nerelerde? 1983'ün ANAP'ından kim kaldı? Hepsi siyasi partilerine geri döndü. Açıkçası ANAP mı kaldı? Aynen DYP gibi... Rahmetli Adnan Menderses'in misyonu mu kaldı? 1960 askeri ihtilalinden bu yana 47 yıl geçmiş. Ne Demokrat Parti'yi, ne o siyasi yapıyı bilen kaldı. Size yemin ederim 'Ben DYP'ye oy vereceğim diyen bir Allah'ın kuluna rastlamadım. 'Mehmet Ağar'ı beğeniyorum' diyenle konuştum da DYP diyen olmadı. Bu durumda DYP ile ANAP birleşse ne olur ki?.. Birleşip 'Demokrat Parti' oldular diye daha güçlü mü oldular? Taban kalmamış ki... Başkanları havalimanında karşılayan, omuzlara alan, 'Türkiye seninle gurur duyuyor' diye bağıranlara sakın aldanmayın. Onlar ertesi gün başka siyasi lideri aynen omuzlarına alırlar. Geçmişte örmeklerini çok gördük. 12 Eylül sabahı Kenan Evren'i omuzlara almak için kavga ediyorlardı. O kişiler seçim sandığında başka partiye oy verir. Beklediği avanta lavanta gelmediği için... Hele bir milletvekili listeleri açıklansın, sen ayrılacaklara bak... Tabi atıp tutanlara... Taban kalmamış ki, olsa ne olur? Bugün oy verecek 19 yaşındaki genç, iki partinin de geçmişini bilmiyor. Özal rahmetli olmuş, Süleyman Demirel, üniversitelerde konuşturulmuyor. Hep 46 ruhu veya 83 ruhu deniliyor. O ruhlar artık tuz ruhu yani kezzap oldu. Sanki mezarlıklardaki rahmetliler kalkıp oy verecek. Muhalefette ne istediğini bilen, sadece MHP'yi görüyorum. MHP'ye oy vereceğim diyene sokaklarda da rastlıyorum. Hatta kavgasını verene de... Kemikleşmiş oyları ile sessiz ama sağlam yürüyorlar. 'Biz milliyetçiyiz' diyorlar başka şey demiyorlar. İlçe teşkilatları 24 saat açık tek parti... Ve tabii iktidar partisi AKP... Meclis'te deliler gibi çalışırken, kadınları Meclis'e sokmaya uğraşıyor. İl Başkanları arasında eleme yapıyor. Bir dönem belediye başkanı olanlara 'sakın milletvekili olmaya kalkma' deniliyor. Ve kimsenin hakkı yenmesin diye tüm yetkiyi parti kurulu veriyor. Tabii listeler Başbakan Erdoğan'ın önünde... Özetle ne yaptığını, ne istediğini bilerek bütün savaşa hazırlanıyor. Muhalefet ne derse kabul ediyor. Korkmadan, kaçmadan... Seçim mi, işte sana seçim. Cumhurbaşkanını halk seçsin mi, işte sana yasa... Başka ne istiyorsunuz? CHP'liler hâlâ mutsuz. Her gün başka bir bahane. 'Ne yapsak da engellesek' derdindeler. Onlara da hak vermek gerekiyor. Ya DSP birleşmede çetin çıkarsa, CHP'nin milletvekili kontenjanının yarısını isterse... O zaman ne yapacak demirbaş CHP'liler? Bu canlarını sıkıyor, düşündürüyor. Göreceksiniz son dakika bir bahane bulup, bu nişan yüzüğünü atacaklar. Benim uzaktan ama sokakta gördüklerim bunlar. Bilmiyorum sizinle ne kadar uyuşuyoruz? İsterseniz siz de çevrenizde araştırın. Kaç kişi politika ile ilgileniyor, AKP, CHP, MHP dışında hangi partiye oy vermeyi düşünüyor? Belki çok politik kişilere sormayın. Onların işi bu. Benim dediklerim gariban vatandaş... Kimseden bir şey beklemeyen, ekmek parası için savaşanlar... Aykut Işıklar/ Bugün