İrtica bahane yalan haber şahane

Yalancı medyanın evi yanmış... Gün geçmiyor ki herhangi bir kökten-batıcı yayın organı, sözde irtica tehdidi adına tetikçilik yapmasın! Mağazanın ortasında namaz kıldılar... Liseli öğrenciler için mescit yaptılar... TOKİ kura çekiminde haremlik-selamlık düzeni uyguladı... Denizli'de at heykelinin cinsel organını kopardılar... Yüzde 99'u yalan veya yanlış çıktığı halde kökten batıcı medya bu gayretkeşlikten usanmaz ve utanmaz; ezber değişmez: 'İmam keçi çaldı.' Eskiden böyle bir haber görünce anlardık ki imamın keçisi çalınmıştır. İlerici, laik, çağdaş, hatta Atatürkçü sıfatları altında sürdürülen bu ahlâksızlık, denetimci, uyarıcı ve yönlendirici muhalefet anlayışının gelişmesini önlüyor. İdeolojisine yahut patron çıkarına satılmış haberci, kolay yolu seçip 'irtica-savar' malzeme avcılığına yoğunlaşır. Laiklik adına sahte de olsa bir endişe kırıntısı içeren herhangi bir gelişme nasılsa haber sayılacaktır. Araştırmaya, ne hacet, mevzuu bahis olan irtica ise, iddia yeter, gerisi teferruattır! Bu şehvetle programlanmış sözde haberci, çevresindeki dindarlara doğal zanlı olarak bakmaya çalışır. Böylece, kamu yararı ve hakikatin takipçiliğinden uzaklaşır. Arada olumlu işleri görmesinden vazgeçelim; kılıf uydurmadan güpegündüz minareyi çalanların dahi farkına varamaz. Nerede kaldı ki saman altından su yürütenleri görebilsin! Nerede kaldı ki kâğıt üzerinde yasalara uygun ihale manevraları ile ahbap kayıranları teşhis edebilsin! Bu bahtsız haberci müsveddesi, kazara kamunun malına ve tüyü bitmedik yetimin kanına ekmek doğrayanları fark etse bile üreteceği yayın malzemesi dişe dokunur bir hayır getirmez! Çünkü ya patronu bu yolsuzluk haberini, istismar etmek için şantaj aleti olarak kullanacaktır veya inandırıcılığını yitirdiği için yayınlansa bile değişen bir şey görülmeyecek, çalıp çırpan da zıkkımlandığı zehirle kalacaktır. Haberci; meselâ belediye başkanının sadece dünya görüşü ile ilgilenir, bu yönde ideolojik karşıtlığını tatmin edecek malzeme zannettiği verilere sarılırsa, üstelik onlar da çoğu zaman yalan veya yanlış çıkarsa, yarın en doğru ve en haklı kamu hizmeti niteliğindeki yayını inandırıcı ve etkili olmaz. Hatta; sürekli 'gerici, laiklik karşıtı' göstermeye çalıştığı, bunun için de hakkında yalan yanlış pek çok yayın yaptığı kamu görevlisi için yarın sapasağlam kanıtlarla suçüstü niteliğinde bir yolsuzluk haberi gerçekleştirse tam aksine adamı aklamış gibi olur. Böyle durumlarda vatandaşın tepkisi bellidir: 'A, filanca adamın yayın organlarında mı yer aldı, o önemli değil, yalandır, vardır arkasında bir başka dalavere.' Yalancının evi yanmış, kimse inanmamış... Sadece kökten batıcı organlarla sınırlı değil, yaygın ilkel habercilik anlayışı yüzünden muhalefet de aynı kolay yolu benimser; denetim yapamaz, ideolojik sataşma ile mest olur, yan gelip yatar. Adalet duygusu, yargı adamlarının da ağır katkısıyla kökten yaralı olduğu için hakikat yalan, yalan da hakikat sayılır. Böyle bir hengâmede 'Hani Deccal?' diye sormanın âlemi yok; yalanı hakikat, hakikati yalan gösteren her kim ve her ne ise şeytanın ortağı odur.