O sayfa kapandı Seçilmiş ne kadar Başbakan varsa - Özal hariç - hepsi cezaevi’yle tanıştı. Menderes Yassıada’ya. Demirel Hamzakoy’a, Zincirbozan’a. Ecevit önce Hamzakoy’a sonra Datça Cezaevi’ne. Erbakan bir kere cezaevi’ne, bir kere ev hapsine. Tayyip Erdoğan Tekirdağ Cezaevi’ne. Hatta Atatürk’ün Başbakanı Bayar bile nâsibini aldı. Önce Yassıada’ya, sonra Kayseri Cezaevi’ne. Bunlar hep seçilmişler. Seçilmemişler ise çok şükür Cezaevi’yle hiç tanışmadı. *** Seçilmişlerin kaderi birbirine pek benziyor. Ne var ki, bazıları önce cezaevi’ne girdi sonra Başbakan oldu, bazıları da önce Başbakan oldu sonra cezaevi’ne girdi. Bütün fark bu. Neyse ki... Şimdi, değişik bir Türkiye var. Yepyeni bir hukuk anlayışı, gelişmekte olan bir demokrasi ve ufuk arayışı. Bundan böyle artık cezaevine girmiş ya da cezaevinden çıkmış Başbakanlar görmeyeceğiz. O sayfa kapandı. *** Bilenler bilmeyenlere anlatsın. 1960 sonrasındaki ilk seçim kampanyasında hangi partiden olduğunu söyleyemeyen konuşmacılar, kürsüye çıkıp, “gözlerimin içine bak, ne dediğimi anlarsın” diyerek kimlik sergilediler. Bir Bilen ise, 1980’lerin parolasıydı. Hepsi geride kaldı. Parti kapatma devri nasıl bittiyse “Parti kapatma talebinde bulunan savcılar”?devri de bitmeli artık. DTP’yi kapatırsanız, JTP gelir.? Onu da kapatırsanız QTP gelir.?O da kapanırsa WTP... Hem de güçlenerek. Tıpkı Menderes’in yerine Demirel... Demirel’in yerine Özal...?Erbakan’ın yerine Erdoğan gibi... Hepimizin malûmu, yasaklara tepki bu. Memnuniyetle görüyoruz ki “Asker’den güç alarak iktidar olma” hevesi de bitmiştir. Yâni demokrat olmaya 70 yaşından sonra karar vermek bile bir marifettir, bravo. Yeter ki işi Asker düşmanlığına vardırmasınlar... Ne de olsa acemidirler. RAUF TAMER/POSTA