Dün sabah 09.00 sıralarında Sarıyer Zekeriyaköy’deki evinden çıkan ve kaybolan 3,5 yaşındaki Pamir Dikdik'in cansız bedeni, evlerinin yanında bulunan bahçenin havuzunda bulundu. Saatlerdir Pamir'den iyi haber bekleyenleri yıkan bu gelişme sonrası, akıllara "Çocuklar neden tek başına evden uzaklaşır" sorusu da geldi.

Uzman pedagoglar bu konu üzerine çocuğun evden kaçmasına yönelik oluşan polemiklerin yanlış olduğunu belirtirken öte yandan bazı çocuklarda normal olmayan davranışların olabileceğini ve bu konuda ailelerin vakit kaybetmeden bir uzman yardımı almasının gerektiğini belirtti. Bazı çocukların evden ya da ailesinin yanından uzaklaşma eğilimi gösterebileceğini ve hatta bunu bir saplantı haline getirebileceğini belirten uzmanlar, bu konuda önemli noktalara işaret etti.

İşte o önemsiz gibi gözüken ama bir araya geldiğinde bir sorun olduğunu anlatan ayrıntılar ve yapılması gerekenler!

Pamir Dikdik'in arama çalışmalarına katılan ve süreç içinde edindiği izlenimleri paylaşan Psikolojik Danışman Dilek Kırcaoğlu, Pamir'de var olan bazı durumların kendisinde, 'onun normal bir çocuktan daha farklı olabileceği' izlenimini yarattığını belirtti.

Kırcaoğlu, "Bu benim kendi yorumum ve bizzat olay yerinde yaptığım gözlemlerle ortaya çıkan bir durum. Tek tek bakıldığında sorun gibi görünmeyecek belirtilerin birkaç tanesinin üstü üste birleşmesiyle benim kafamda bazı soru işaretleri oluştu. Sonuçta çocuğu görmeden şudur diyemem. Ama bir anne ya da baba bana telefon açıp "çocuğumda şu durumlar var" derse çocukta bir sorun olduğunu ve hemen bir psikolog ya da psikolojik danışma merkezine gitmelerini söylerdim" dedi.

Kırcaoğlu, Pamir'in anne ve babasından öğrendiği bilgiler ışığında, Pamir'in 3,5 yaşında olmasına karşın hala altının bezli olması, konuşamıyor ve 'ağlamıyor' olmasının, Pamir'in gelişimiyle ilgili yolunda gitmeyen bir durumu gösterdiğini belirtti. 

"Ailenin çevresi ve komşuların beyanlarına bakıldığında Pamir'in daha önce de evden uzaklaştığı ve sonrasında bulunduğu bilgileri var. Yani bir anlamda Pamir, evden çıkmayı, evden uzaklaşmayı bir saplantı haline getirmiş olabilir. Normalde çocuklar evden kaçmak için bu kadar istekli olmazlar ve çevreden ayrılmazlar. Çocuğun birtakım özelliklerine baktığımız zaman, altı hala bezleniyor, konuşmuyor ve ağlamayan bir çocuk. Çocukta sorun olabileceği kuşkusu doğuyor. Komşuların beyanları da var "hiperaktif bir çocuktu" diye. Tam olarak hiperaktif mi, otistik bulgusu var mıydı bilmiyorum. Ama Pamir'in bazı durumlarını ele aldığımızda zaten yolunda gitmeyen bir durumun olduğu anlaşılıyor."

Çocuklarının bulunduğu yerden ya da ailesinin yanından uzaklaşma isteğinin ne boyutta olduğunu anlamaları için ailelere bazı tavsiyelerde bulunduklarını anlatan Kırcaoğlu şöyle konuştu;

"Çocuğunuz yan bahçeye kaçabilir ama bence Pamir'de kaybolma, anneden ayrı durmama duygusu  yeterince gelişmemiş olabilir. 

Ailelere şunu tavsiye ediyoruz; "Çocuğunuz sizden ya da evden uzaklaşmaya başladıysa panik olmayın, durun ve bekleyin. Gözünüzle onu takip edin. Uzaklaşmaya başlayınca hiç arkasına dönüp bakmıyorsa, sizin arkadan gelip gelmediğinizi kontrol etmiyorsa, kaçıp gidiyorsa, gözden kayboluyorsa, bir sorun var demektir."

Dilek Kırcaoğlu, çocukların da normal olmayan bazı davranışlar ya da yönelimler olduğunu fark eden tüm anne ve babaların bu durumları saklamaması gerektiğini, çevrelerinde bunun normal karşılanmasına aldırış etmeden, en kısa zamanda bir uzmana danışmalarını söyleyerek şu tavsiyelerde bulundu;

Çocuklarının ateşi çıkınca nasıl hemen doktora götürüyorlarsa bu durumlarda da psikolojik danışmanlara, psikologlara giderlerse çocukların derecesine göre, yönlendirme de yapılır. 

Ayrıca ailelerin, çocukları için gerekli güvenlik tedbirlerini de alması gerekir. Öncelikle aileller panik olmamalı. Bu tarz çocuklarda saplantılı şekilde yaptıkları belirli davranışları vardır ve bunları aileleri bilir. Özellikle uyurken kapıların kilitli olması, pencerelere çocuk kilitlerinin takılması, güvenlik kameraları vs. gibi güvenlik tedbirlerinin alınmış olması gerekir.

"Benim gördüğüm kadarıyla 3.5 yaşındaki konuşamayan bir çocuk var. Meramını anlatamaz. Normalde 1 yaşındaki çocuklar konuşmaya başlıyorlar. Çocuğun 3.5 yaşında olup da konuşamaması normal değil. Bu tip durumlarda anne-babanın bir psikologla bir araya gelerek çözüm araması ya da konuşma terapisi aldırması gerekir. Bu tür çocukları olan aileler hiç vakit kaybetmeden adım atmalı. Pamir belki bağırdı, çığlık attı fakat duyuramadı. 

İkinci husus, bu çocuk evde kalıyor. Yuvaya ya da kreşe gitseydi, orada hem konuşma terapisi alabilecekti, hem de yaşıtlarıyla birlikte konuşması ve sosyalleşmesi kolaylaşacaktı. Çocuklar 3 yaşından itibaren yuvaya ya da kreşe gitmeli.

Habertürk'te yer alan habere göre.bir çocuğun evden neden uzaklaştığı konusuna gelince... Bunun birçok nedeni olabilir. Meramını anlatamadığı, kendini ifade edemediği için uzaklaşabilir. Çocukların belli dönemleri vardır. İnatçılık döneminde ona karşı olumsuz birtakım davranışlar gördüğü için uzaklaşabilirler. Her şeyden önemlisi bu yaştaki çocuklar meraklı çocuklardır. Her şeyi tanımak ister, her şeye dokunmak ister. Bu nedenle evinden uzaklaşmış olabilir. 

Benim anne-babalara tavsiyem; çocuklarını 3 yaşından itibaren kreş ya da yuvaya göndersinler, ailede yaşanan hiçbir olumsuzluğu çocuğa yansıtmasınlar ve onların kendilerini değerli hissetmelerini sağlasınlar."