İran'da yaşayan Med Kralı Kyaksares ile Lidya Kralı Alyattes'in orduları, M.Ö. 585 yılının 28 Mayısında Kızılırmak Nehri kıyısında karşılaştı. Savaş sırasında tam güneş tutulması meydana geldi ve gün ortasında ortalık gece gibi karardı. Bunu ilahi bir işaret olarak algılayan ve büyük bir korkuya kapılan taraflar, aralarında barış anlaşması yaparak, savaşa hemen son verdiler. Kızılırmak, her iki devlet arasında sınır kabul edildi. Tarihçi Herodot'a göre antik dünyanın 7 bilgesinden biri olan Miletoslu Thales, bu tam güneş tutulması olayının zamanını, günü gününe hesapladı. Bir inanışa göre Thales, taraflara savaşırlarsa günün kararacağını söyleyerek savaşı durdurdu. KÖTÜ RUHLAR ELE GEÇİRİNCE Ay ile güneşi iki kardeş gibi kabul eden Yakut Türkleri'ne göre, ''Güneş Tanrısı'' daha önemli idi. Yakut efsanelerinde güneş tutulması şöyle anlatıldı: ''Ay ile güneşin aralarında kavga ettiklerini de görüyoruz. Büyük kahramanlar ve iyi insanlar, genel olarak ay ile güneşin himayesinde idiler. Kötü ruhlar ise onlarla süresiz olarak savaş halinde idiler. Bu kötü ruhların bazen güneşi kovalayıp yakaladıkları da oluyordu. Güneş tutulması olayı, böyle kötü ruhların güneşi mağlup edip de ele geçirdikleri zaman meydana geliyordu.'' TENEKE ÇALARLAR Güneş tutulması toplumlarda değişik inanışlara neden oldu. Bazı yörelerde ay ve güneşin şeytan tarafından tutulduğuna inanılıyordu. Bazı yörelerde hala geçerliliğini sürdüren bu inanışa göre, tutulma olayı başlayınca teneke, davul çalınıyor, silahlar ateşleniyor, gürültüden korkan şeytanın ayı veya güneşi serbest bırakacağına inanılıyor. Bazı toplumlarda ise güneş tutulması, kıyamet, kıtlık, savaş, karışıklık ve deprem alameti sayılıyor. Kimileri de güneş tutulmasını büyük ve ünlü kişilerin ölümüne işaret sayıyor.