Bugün Gazetesi Yazarı Adem Yavuz Arslan, HSYK değişikliği, BDDK ve SPK gibi kurumların takındıkları tavırları, STK'ların tutumlarını, MİT'ten sonra TİB'e de sağlanan koruma zırhını köşesine taşıdı. "'Parti Devleti' olma yolunda..." başlıklı köşe yazısında demokrasiyi rafa kaldıracak adımlar atıldığına dikkat çeken Arslan çok çarpıcı bir değerlendirmede bulundu: "Maalesef hükümetin unuttuğu bir şey var. Kendi köyümüzde yaşamıyoruz. Bugünün iletişim imkânlarıyla herkes her şeyi görüyor. Yolsuzluk operasyonu sonrası atılan adımları tüm dünya gördü"

Türkiye uzunca bir zamandır 'başkanlık sistemi'ni tartışıyor.

Siyasi atmosfer sistem değişikliğine 'şimdilik' imkân tanımadı. Ancak uygulama başkanlık sisteminin de ötesine geçti.

Yaklaşık 3 yıldır fiilen başkanlık sistemiyle yönetilen Türkiye, son dönemde daha da uç bir noktaya savruldu. 

Siyasi Partiler Kanunu ve Meclis İçtüzüğü ile Anayasa'dan kaynaklanan problemler nedeniyle Parlamento'da çoğunluğu elinde bulunduran iktidar fiilen yasamayı da emrine alıyor. 

Öyle ki Başbakan canlı yayında ya da Genel Kurul'da Meclis başkanına talimat verebiliyor.

 

 

Parlamenter sistemin fiilen işlemez hale geldiği bu noktada şimdi ise demokrasiyi rafa kaldıracak adımlar atılıyor.

HSYK seçimle belirlenirken, çok eleştirilen 'Adalet bakanının kuruldaki varlığı' sembolik hale getirildi.

Bu teklifin yasalaşması durumunda yargı da Erdoğan'ın emrine girmiş olacak ve Türkiye tam anlamıyla 'Parti Devleti'ne dönüşmüş olacak.

 

 

Ancak son üç yılda bütün bu kurullar AK Parti'nin kontrolünde ve neredeyse partizan tavırlar sergiliyorlar.

Mesela, Bankacılık Kanunu'na göre açık ve ağır bir suç olmasına rağmen Bank Asya, hükümetin kontrolündeki medya organları tarafından resmen batırılmaya çalışılıyor. Bu konuda vahim başka uygulamalar/iddialar da var.

Medyadaki durum daha da vahim.

Sabah&atv Grubu, Çukurova Medya Grubu, Star Medya Grubu gibi Türkiye'nin çok büyük medya gruplarına TMSF eliyle devlet tarafından el konuldu. Sonra da bu gruplar büyük devlet ihalelerinde boy gösteren holdinglere devredildi.

Bu durum siyasetin alanını daraltırken alternatif görüşlerin ifade imkânı ortadan kalktı.

Mesela, son yolsuzluk operasyonunda tutuklanan Halkbank Genel Müdürü Süleyman Aslan ile hükümete yakın bir medya yöneticisi arasında geçen telefon ibretlik.

Kamu kaynaklarının ölçüsüz ve adaletsiz bir şekilde hükümete yakın medya organlarına aktarılmasının başka örnekleri de var.

 

 

Sivil toplum ve think thank kurumlarında da benzer bir tablo var.

SETA gibi bazı sivil toplum kuruluşları 'kamu yararına vakıf' statüsüne kavuşturularak kamu kaynakları sonuna kadar aktarılırken akademik camia üzerinde de baskı oluşturuldu.

Medyada bu vakıflarda çalışan akademisyenler dışında görüşlerin yer alması giderek imkânsız hale getirildi.

 

 

Hal böyleyken, yani adım adım Parti Devleti inşa edilirken, ardında büyük bir halk desteği bulunan Abdullah Gül'e yönelik çağrılar ise giderek artıyor.

Ancak Cumhurbaşkanı Gül sessiz.

Aynı şekilde erkler ayrılığının yok edildiği, mahkeme kararlarının uygulanmadığı, otoriter rejimlerde görülen binlerce memurun tasfiyeye uğradığı bir ortamda son umut olarak Deniz Baykal da yönünü Çankaya Köşkü'ne çevirdi. 

Ancak görüşme sonrası o da "ümitsiz olduğunu, Cumhurbaşkanı'nın taraf gibi davrandığını, görevini yerine getirmediğini" söyledi.

 

 

Türkiye, 2002-2010 arasında dış basında hayli popülerdi.

Ancak son dönemde çıkan haberlerde yabancı medyanın diplomatlara/siyasi liderlere yönelttiği sorular da gösteriyor ki, Türkiye algısı her geçen gün kötüye gidiyor.

Türkiye için 'otoriterleşen ve partnerlikten uzaklaşan bir ülke' yorumları yapılıyor.

İçeride de saygın hukukçular/gazeteciler, mesela Taha Akyol yargının hükümete bağlandığını söyleyip tepki gösteriyor ama nafile.

Ülke tıpkı Baas rejimlerinde olduğu gibi İstihbarat Teşkilatı'nın raporlarıyla yönetiliyor.

İstihbaratçılar ve danışmanlar bakanlardan daha çok söz sahibi oldu. 

 

 

Türkiye sivil ve demokratik bir anayasa beklerken iktidardan tam tersi uygulamalar geliyor.

Mesela TİB'in başına MİT'ten bir atama yapıldı.

Bu, yasa dışı dinleme yapacak personele zırhtan başka bir anlam taşımaz.

Zaten hazır olan fişlemelere göre yapılan toplu tasfiyelerden sonra polis, mahkeme kararını uygulamayan 'devrim muhafızı' haline getirildi.

Halka ise her zamanki gibi ödenecek ağır bir fatura kalacak.