Türk dış politikasına son yıllarda yapılan tahribatı onarım süreci başladı diyebiliriz. Ancak bu onarım ya da U dönüşü, kamuoyuna göstere göstere yapılmıyor tabii ki. Hükümetin kimi adımlarını dikkatle okuyarak, U dönüşünün ipuçlarını yakalayabiliyoruz. Türkiye’nin, adeta sorunun parçası hâline geldiği Suriye iç savaşında izlediği Devlet Başkanı Esad’ın gidiciliği üzerine kurulu ve salt muhalefeti destekleyen seçeneksiz dış politikasından dönülmekte olduğunun işaretlerini görmek mümkün. Örneğin, artık Ankara, aşırı uçtaki grupların Suriye’ye geçişlerine karşı önlemlerini yeni yeni artırmış bulunuyor.

Türkiye’yi, Suriye konusunda U dönüşü yapmaya zorlayan kimi önemli gelişmeler var.

2,5 yılı aşan Suriye iç savaşında Esad rejiminin, artık muhalif güçleri önemli ölçüde bozguna uğrattığına dair pek çok kanıt mevcut. Türkiye topraklarında konuşlu Patriot füze sistemleri, rejimin hemen hemen her gün muhalefet hedeflerine Scud füzeleri fırlattığını, uzun menzilli topçu roketleriyle artan biçimde saldırı düzenlediklerini ve helikopter ve uçaklarının, kara birliklerine destek uçuşları yaptığını tespit ediyor.

Keza Türk askerî kaynaklarına göre de, Suriye hava kuvvetlerine ait uçak ve helikopterler, hemen her gün günde 100 uçuş yapma yeteneğine yeniden kavuşmuş durumda. Böylece, Suriye hava kuvvetleri unsurları, Özgür Suriye Ordusu ya da kısa adıyla ÖSO’nun hava savunmasından kaçmayı başarırken dolayısıyla muhalefeti de zayıflatıyor.

Suriye rejim kuvvetleri yeniden toparlanırken muhalefet kaybeden tarafta artık.

Türkiye, Suriye iç savaşının başlarında Esad ile diyalog içinde halk ayaklanması sorununun çözülmesine destek olmaya çalışmış, ancak bu diplomasi girişimi yürümeyince rejime karşı muhalefete alenileşen biçimde her türlü desteği verir noktaya gelmiştir. Türkiye’nin son bir yıl içinde özellikle Esad’ın kazandığını gördükçe hırçınlaşan biçimde muhalefet içindeki El-Kaide' class='textetiket' title='El Kaide haberleri'>El Kaide uzantılı El Nusra gibi aşırı gruplara desteğini artırdığına dair Batılı müttefiklerden gelen eleştirilerin dozu da arttı.

Ankara’nın, Esad’ı yenecekleri umuduyla aşırı gruplara destek verdiği ve aslında bu gruplara bir sempati beslemediği de biliniyor.

Habertürk gazetesi 1 Aralık tarihli haberinde, Türkiye’nin, Avrupa ülkelerine bir rapor göndererek 1.100 Avrupa uyruklu kişinin, muhalefetin yanında savaşmak üzere Türkiye üzerinden Suriye’ye girişlerinin önlendiğini bildirmiş. Ancak benim aldığım bilgilere göre, Türkiye, kara ve hava sınırlarındaki kontrolü yalnızca üç ay öncesinden itibaren sıklaştırmış ve Suriye’ye Türkiye üzerinden geçiş yapmak isteyenlere karşı Interpol ile işbirliğini artırmış.

Diğer yandan, gerek 50’nin üzerinde insanın öldüğü Suriye kaynaklı Reyhanlı saldırısının ve F-4 jetimizin Suriye hava unsurlarınca düşürülmesi olayları, Türk istihbarat örgütleri arasında çok ciddi kopukluk olduğunu gösteriyor ve Ankara da bu istihbarat zafiyetinin farkında.

Örneğin, bir Türk istihbarat yetkilisi diyor ki, Suriye’de muhalefete desteğin sürmesini isteyen bir istihbarat birimi, kamyonlarda saklı uyuşturucu bulunmasına rağmen şaşırtmak için bu araçlarda silah bulunduğu ihbarını narkotik şubeye bildirebiliyor ya da göz yumabiliyor bu kaçakçılığa.

Nihai durumda, Ankara’nın, göstere göstere olmasa da Suriye muhalefetine desteğini kademeli olarak çekmeye başladığını görüyoruz. Ama, biraz geç oldu; zira, Suriye rejim güçlerine yenik düşmeye başlayan muhalefet güçlerinin, yakınlarda Türkiye’ye akın etmeye başlaması gibi en kötü senaryo ile karşı karşıya kalabiliriz. Ankara gerekli tedbirleri alıyordur umarım.