Bir milletvekilinin maaşı 8 bin YTL. Vekil olma uğruna dökülen servetin miktarı ise 150 binden başlıyor, 500 bin YTL'ye kadar çıkıyor. İlk sırada aday olunacak partiye yatırılacak aday müracaat ücreti var. İkinci sırada kılık kıyafeti düzeltmek var. Öyle bir takım elbiseyle değil, adayların açık hava mitingleri, yemekler, konferanslar için ayrı ayrı takım almaları gerekiyor. Daha sonra adayın ismini, resmini herkese tanıtması gerekiyor. Tanıtırken de bolca para harcaması... Tanıtım için ilanlar, posterler bastırmak, bayrak diktirmek, genel başkanla poz poz resim çektirmek, el ilanları hazırlamak, rozet yaptırmak gerekiyor. Adayın eli tutulmuyor. Seçim bürosu kiralamak, danışmanlar tutmak. Ekibin konaklama, yeme içme masraflarını üstlenmek gerekiyor. İşin olmazsa olmazları arasında yerel medyaya hatırı sayılır ilanlar vermek de var. Adayın otobüs ya da minübüs kiralayıp dere tepe seçim bölgesini arşınlaması da gerekiyor. Gezerken de otobüsteki yoldaşlarını doyurması. Çaylar, kahveler, binlerce seçmene verilen davetler, salon kiraları, yemek paraları hepsi adayın faturasına bir bir ekleniyor. Seçim bölgesindeki hatırlı kişilerin düğünlerine gitmek, gelin ya da damada mücevher takmak, yardıma muhtaç kişi ve kurumlara basın önünde bağışlarda bulunmak, cami ve okullara bağışta bulunmak, bolca da telefonla konuşmak. Harcamaların bir kolu da Ankara'ya uzanıyor. Liste savaşında öne çıkmak için partiye mali destek vermek gerekiyor. Milletin vekili olmak kolay değil. En iyi ihtimalle 150 bin YTL'ye mal olacak bu uzun ve zorlu yolda başarılı çıkanlar 20 ayda harcamalarını amorti edebiliyor. Seçilenler 8 bin YTL maaşa, ün, şöhret ve itibara kavuşuyor. Seçilemeyenler ise hayallarini bir sonraki bahara erteliyor. İnternethaber