Ağla Türkiye�m ağla... Neredeyse 30 yıldır dünyanın en kanlı terör örgütü ile mücadele ediyoruz. El Kaide'nin 10 katı daha fazla kan döktüler. Kardeşi kardeşe kırdırdılar. Terörle mücadele sırasında ağlamadığımız gün yok gibi. Her gün yeni bir şehit haberi alıyoruz. Analar ağlıyor, eşler ağlıyor, yetim yavrular ağlıyor. Biz ağlıyoruz. Terör nedeniyle, yıllarca olağanüstü hal uygulandı. Faili meçhuller, adam kaçırmalar, işkenceler yaşandı. Hesap sorulamadı. Demokratikleşme paketleri yıllarca açılamadı. Gelişmekte olan ülkenin bütçe ana kalemini savunma harcamaları oluşturdu. Harcamalar denetlenemedi. Yine de terör bitmedi. Bitirilemedi. Türkiye kalkındı. Gelişti. Ama Güneydoğu, süren terör nedeniyle teşviklere rağmen yatırım çekemedi. Milyarlarca dolar harcanan GAP'a rağmen, patlama yapamadı. Hayvancılık da terörden darbe yiyince, bölge daha da fakirleşti. Yol götürülemedi. Okul açılamadı. Doktor, öğretmen açığı oluştu. Bir evladını dağda, bir evladını askerde yitiren sineleri çifte-kavrulmuş analar, babalar ağladı, ağlattı... Elektrik geldi, su geldi, ama barış bir türlü gelmedi. Getirilemedi... Yetmedi, sınır ötesi harekatlar yapıldı. Kışın ortasında, yazın sıcağında, askerlerimiz mayınlı bölgelere girdi. Aralıklarla havadan bombalamalar sürdü. Terör inleri vuruldu. Sığınakları parçalandı. "Belleri kırıldı." "Bir daha zor toparlanır" denildi. "Dağılma sürecine girdiler" tesellisi verildi. Olmadı. Ellerinde silah yine kan akıttılar. "Son terörist" bir türlü ölmedi... Terör de terörle mücadele de hep sürdü. "NATO'nun en kalabalık ikinci ordusu, nasıl lider merkezli-köylü bir terör örgütü ile baş edemez?" sorusu hep soruldu. Kimisi "Asker, terörle mücadele nedeniyle sivillere karşı elini güçlendiriyor, bu yüzden çözmüyor" suçlaması yöneltti. Kimisi de "Derin devlet - Ergenekon- kirli işlerine kılıf bulmak için, sorunun hallini engelliyor" tezini ortaya attı. Hatta, Ergenekon'un bu amaçla PKK'ya, eliyle silah teslim ettiği ortaya çıktı. Yine, bazı paşalarla İmralı'da tutuklu Öcalan arasında pazarlık yapıldığı anlaşıldı. Ama, gerçek neden bir türlü aydınlanmadı. Aydınlatılamadı. Sarkaç, "komplo" ve "yıpratma" arasında gidip geldi. Hesap soran olmadı. Sorulamadı. Türkiye, şimdi yeni bir şok dalgasıyla yüzleşmek zorunda. "3 bin terörist teslim alınmadı" iddiasına, iki gündür tek bir yalanlama gelmedi. Aksine, dönemin aktörlerinden onaylama geldi. Hasan Kundakçı Paşa, "komutanlar böyle istedi" diyor. Yani, 3 bin 800 PKK'lı teslim oluyor. Kimlikleri ve parmak izleri alınıyor. Ama, Talabani ve Barzani'nin elinden bir türlü teslim alınmıyor. "Teslim alıp da besleyelim mi?" mantığıyla, kamp bombalanıyor. 2 bin 700 kadarı yine de hayatta kalıyor. Diyarbakır Askeri Cezaevi işkencesi gibi, bilenmiş olarak PKK'ya dönüyorlar. Canlı bomba oluyorlar. Lider kadrosuna yükseliyorlar. Terörün şiddeti artıyor. Şehitlere binlerce yeni isim ekleniyor. Hainleri teslim almama kararı verenlere şimdi buradan soruyoruz: "Vicdanınız rahat mı? 15 yıldır, başınızı yastığa koyup, rahat uyuyabiliyor musunuz? Analar ağlarken, eşler, yetimler ağlarken, Türkiye ağlarken siz ne yapıyordunuz?" Türkiye, tüyleri diken diken eden bu inanılmaz ihmalin hesabını mutlaka sormalı. Ve inanıyorum soracak da... ERHAN BAŞYURT