Zonguldak'ın Ereğli İlçesi'nde oturan 52 yaşındaki Abdulkadir Özdemir, babasının ikinci evliliğinden olan hayatı boyunca hiç görmediği kardeşi 42 yaşındaki Aysel Yıldızbakan'ı, sosyal paylaşım sitesi Facebook sayesinde buldu. İki kardeş, yıllar sonraki buluşmalarında gözyaşlarına boğuldu.

İki kardeşin filmlere konu olabilecek hikayesi, Abdulkadir Özdemir'in babası Ahmet Özdemir'in, 1964'te eşi Semahat ve 3 çocuğunu bırakıp çalışmak için Almanya'ya gitmesiyle başladı. Ahmet Özdemir'in, burada tanışıp dini nikah yaptığı İstanbullu Ümit Yıldızbakan'dan kızı Aysel Yıldızbakan dünyaya geldi. Ahmet Özdemir, 1976'da dini nikahlı eşi ve kızını da yanına alarak Almanya'dan dönüp önce İstanbul'a, sonra da Ereğli'ye yerleşti. Bu sırada 6 yaşında olan Aysel Yıldızbakan, babasının ilk eşinden olan kardeşlerini hiç görmedi. Ahmet Özdemir, Ereğli'de kamu malına zarar vermekten cezaevine girince, Ümit Yıldızbakan, kızı Aysel'i de yanına alarak Ereğli'den ayrıldı ve izini kaybettirdi.

Bülent Ecevit Üniversitesi Ereğli Eğitim Fakültesi'nde işçi olarak çalışırken emekliye ayrılan evli ve 3 çocuk babası Abdulkadir Özdemir, 1986'da babasının ikinci eşinden bir kızkardeşi olduğunu öğrenince aramaya başladı. Annesi 2003, babası da 2007'de ölen Abdulkadir Özdemir, babasının Almanya'dan döndüklerinde İstanbul Ortaköy'de oturdukları mahalleye giderek yaptığı aramalara rağmen kardeşini bulamadı.

Abdulkadir Özdemir, 5 gün önce bir komşusunun sosyal paylaşım sitesi Facebook'ta kardeşinin adını yazarak yaptığı aramada karşısına çıkan fotoğraftaki kişinin ağız, burun ve göz yapısından kardeşi olabileceğini düşündü. Kozmetik sektöründe satış yöneticisi olan Aysel Yıldızbakan'ın sayfasındaki telefon numarasını arayan Abdulkadir Özdemir, karşısındaki kişinin yıllardır aradığı kardeşi olduğunu öğrenince büyük mutluluk yaşadı.

3 çocuk sahibi olduğu eşinden 9 yıl önce boşanan ve İzmir'de oturan Aysel Yıldızbakan, oğlu ile birlikte Ereğli'ye geldi. İki kardeşin evdeki buluşmalarında gözyaşı sel oldu. Aysel Yıldızbakan ve Abdulkadir Özdemir, birbirlerine sarılıp uzun süre gözyaşı döktü. Abdulkadir Özdemir, 1986'da kardeşi olduğunu öğrenince sürekli aradığını, İstanbul'da Beşiktaş Nüfus Müdürlüğü'ne yazı yazdığını, babasından öğrendiği daha önce oturdukları İstanbul'daki evlerine gittiğini, ama kardeşinin izini bulamadığını söyledi. Yıllardır aradığı kızkardeşini Facebook sayesinde bulduğunu anlatan Abdulkadir Özdemir, şöyle konuştu

"Komşum Facebook'ta kızkardeşimin adını yazınca çıkan fotoğrafa baktım. Fotoğraftaki kişinin ağız, burun, göz yapısı bize benziyordu. 'Kızkardeşim olabilir' dedim. Numarayı aradığımızda zaten ikimiz de ağlamaya başladık. Şimdi de birlikteyiz. Mutluluğumu tarif edemem. Bir daha ayrılmayacağız."

Aysel Yıldızbakan ise "Bu mutluluğumun tarifi yok. Doğduğumdan bu yana kime benzediğimi, ailemin nasıl birileri olduğunu hep merak ediyordum. Kendimi mantar gibi hissediyordum. Ama değilmişim. Çok mutluyum. Telefonda konuştuğumuzdan bu yana hiç uyumadım. Sevinç gözyaşları döküyoruz. Bu mutluluğun tarifini yapamıyorum. Ben yıllardır kimsesizliğin en ağır travmalarını yaşadım. Bundan sonra ağabeyimden asla kopmayacağım. Onlara yakın yaşamak istiyorum" diye konuştu.