Bu mektubu inşallah güzelce okursunuz.

Benim adım (...) 10 yaşındayım. (...) merkez ortaokulunda 5. sınıfta okuyorum. Orta bir yani. Bir yıldır bu okuldayım. Annem ilkokulu bitirince bu okula yazdırdı. Çünkü annem bu okulda öğretmendi. Annem benim de öğretmenim olacaktı, ama olamadı. Çünkü annemi yazın öğretmenlikten atmışlar. Okullar açıldı. Annem beni bir hafta okula götürüp getirdi. Sonra okulun ikinci haftası Pazartesi sabahı evimize polisler geldi. Annemi alıp gittiler. Bana, anneni sorgulayıp akşama bırakacağız, dediler. Ama altı aydır annem gelmedi. Yani hâkim amca polisler yalan söyledi. Her zil çalınca 2 yaşındaki küçük kardeşim kapıya koşuyor, annem geldi diyor. Zaten bir buçuk yıldır babam da yok, annemle de konuşmuyorlardı.

Şimdi dedemler var. Beni her gün okula götürüp alıyor. Saat 19.00’da okuldan çıkınca hep karanlık oluyor. Dedem gecikirse güvenlikteki Tarık Abi beni bırakmıyor. Çocuklar dalga geçiyor annen gelmedi mi? diye. Hâkim amca artık yoruldum. Annemi yollayın beni okuldan o alsın ya da bana söyleyin ben okula gitmeyim.

Hâkim amca biliyor musun okulumda 100 kadar öğretmen var. Hepsi de annemi çok iyi tanıyor. Annem için “o çok iyi bir insan” diyorlar. Ben de biliyorum, ama bunu siz bilemediniz sanırım. Öğretmenlerimiz asla yalan söylemez. Ya onlar annem hakkında yalan söylüyor ya da siz yanılıyorsunuz. Lütfen! Annemi bırakın. Her gün bir öğrencisi annemi çok sevdiğini söyleyip selâm yolluyor. Ben bu selâmları kime götüreyim. Siz söyleyin.

Hep filmlerde hâkimleri adaletli, iyi insanlar olarak görüyorum. Bu kadar herkesin sevdiği ve işini çok iyi yapmış annemi hapse attığınıza inanmak istemiyorum.

Kardeşim (...) 8 yaşında. (...) İ.Ö. Okulunda 3. Sınıfta okuyor. O da çok üzülüyor. Geçen gün veli toplantısında dedeme söylememiş. Öğretmeni “anne ve babanızdan biri gelsin, dedi” diyor. Sınavlar için Okulda kardeşimi seçmişler. Öğretmeni götürmez ise gidemiyor. Annem olsa götürürdü. Salih 2 yaşında. Hapishanedeki Jandarma’ya annemi camın içinden çıkarın, diyor. Hâkim amca ben biliyorum onlar değil siz annemi oradan çıkarabilirsiniz. 

Hâkim amca, o gün ben de mahkeme yerindeydim, geceye kadar bekledik. Annemi vermediler. Ne olur onu bize gönderir misiniz? Benim annem kimseyi incitmez, öğrencilerine sorun isterseniz. Size çok selâm edip ellerinizden öpüyorum. (...)

Not: Kızım (...)’un hâkim ve savcılara gönderdiği bu mektubu itirazıma ekleyerek (...) 4. Ağır Ceza’ya gönderdim. Altı aydır evlâtlarımın ve benim ve hatta binlerce annenin çektiği acıların bir özeti.