Saray’daki Sultan yine buyurmuş:
“Kürt sorunu yoktur.”
Devam etmiş:
“Ne sorunuymuş?.. Kürtler devlette görev mi almıyorlar?.. Siyaset mi yapmıyorlar?..”
“Eğitimi, sağlığı, adaleti, tarımı ulaşımı, enerjiyi alın, bunların hangisini götürmedik Kürtlere?..”
“Siz masaya oturamazsınız.”
“Böyle bir masa yok!
“Taraf da yok!”
“İzleme heyeti de yok!”
Böyle buyurmuş Saray’daki Sultan.
Soğukkanlı düşünelim.
Kürt sorunu yoksa...
Taraf yoksa...
Masa yoksa...
O zaman iki yıl boyunca yaşanan bütün bu gelgitler niye?
Soruyorum:
Kürt sorunu yoksa, taraf yoksa, Kürtlerin Türklerden fazla bir eksiği de yoksa, o zaman bütün bu görüşmeler, laf olsun torba dolsun diye mi yapıldı?
Veyahut:
Bütün bunlar Erdoğan’ın seçim sandığına dönük oyalama taktikleri miydi?
Ankara-İmralı-Kandil arasında iki yıl devam eden gelgitler, Erdoğan zaman kazansın, seçim kazansın diye mi yapıldı?
Anlaşılan öyle.
(...)
