Bold Medya'dan Sevinç Özarslan'ın haberine göre cezaevinde kansere yakalanan, son evreye kadar tahliye edilmeyen KHK’lı polis memuru 50 yaşında Abdulvahit Tuncay 1 Mayıs günü akşam saatlerinde hayatını kaybetti. Ekim 2020’de tutuklanan ve Tekirdağ 1 Nolu T Tipi Cezaevine gönderilen Tuncay, cadı avı soruşturmaları kapsamında 25 yıl hapis cezasına çarptırılmıştı.

Bold’a konuşan Abdulvahit Tuncay’ın eşi Songül Tuncay “Eşimi ölüme terk ettiler. Revire bile çıkartmadılar. 25-30 tane dilekçe vermiş. Yerde yatırmışlar. Hastane heyeti işi yokuşa sürdü. Kanser, bütün her yerine yayıldığı halde 24 Nisan’a kadar tahliye etmediler. 70 kilodan 50 kiloya inmişti. 4. evre pankreas kanseri, siroz ve ciğerlerine su topladığı halde tahliye etmediler. Bir ay boyunca uğraştık.” dedi.

15 Temmuz’dan iki ay sonra tutuklanan Abdulvahit Tuncay iki yıl Sincan ve Kırıkkale Keskin cezaevlerinde kaldı. Daha sonra tutuksuz yargılanmak üzere serbest bırakıldı. Ekim 2020’de Tekirdağ’da tekrar tutuklanan Tuncay, cezaevinde pankreas kanserine yakalandı ancak 4. evre olana kadar tahliye edilmedi. Aynı zamanda sirozdu. Ciğerleri su toplamıştı. Kendisinin ifadesiyle 4-5 ay sabahlara kadar koğuşta sandalye üzerinde sabahladı. Doktora çıkmak için 25-30 dilekçe yazdı, hiçbirine cevap verilmedi. 24 Mart’ta eşi Songül Tuncay’ı aradığında “Avukatla beraber gelin, beni kurtarın, ben ölüyorum, hastayım.” dedikten sonra ailesinin durumdan haberi oldu.

Bir ay boyunca eşini tahliye ettirmek için uğraştıklarını söyleyen Songül Tuncay, “Eşim beni ilk aradığında 24 ya da 26 Mart’tı. Dedi ki ‘Avukatla beraber gelin, beni kurtarın, ben ölüyorum, hastayım.’ Biz hemen başvurularımızı yaptık ama çok uğraştık. Hastane yönetimindeki başhekim bile ‘Siz buradan sağ çıkacağınızı mı zannediyorsunuz’ dedi. Tahliye için sadece bir imza atacaklar, bütün evraklarımızı hazırladık, o imzayı 3 güne yayıyorlar. Bugün değil yarın diyerek bizi hep oyaladılar. Ve orada eziyet edildi.” ifadelerini kullandı.

Tuncay şöyle devam etti: “Tutuklu odasında ben de kaldım. Üç gün boyunca eşim yalvardı. ‘Allah’ım canımı al, dayanamıyorum’ diye. Hastanede de hem bana hem eşime aynı tutuklu gibi eziyet edildi. Cezaevindeyken de çok çekmiş. ‘4-5 ay sadece bir sandalyenin üzerinde sabahlara kadar oturdum. Hiç yatmadım, uyuyamadım, kaç kere dilekçe verdiysem de beni ne revire götürdüler, ne doktora götürdüler. Hastalığımın ilerlemesine sebep oldular.’ dedi. Bunları bana tahliyesinden sonra hastanede hastanede anlattı.”

3 kız babası Abdulvahit Tuncay’ın cenazesi dün (2 Mayıs) Beypazarı’ndaki köyünde defnedildi.