Muhterem Fethullah Gülen Hocaefendi, Bamteli bölümü için çekilen en son sohbetin çay faslında, bir kere daha “hoşgörü” çağrısı yaptı.
İnananların, kendileri açısından mükemmelin peşine düşmesi gerektiğini, iç derinliğine ve kalp enginliğine talip olması gerektiğini ve kendilerini hep yetersiz bulmaları gerektiğini ifade eden Fethullah Gülen Hocaefendi "Fakat, başkalarının en küçük iyiliklerini çok değerli kabul etmeli ve hiç kimseyi hafife almamalıdırlar." uyarısında bulundu.
Muhterem Hocaefendi, hoş görmenin, faziletin zirvesi olduğunu söyledi ve dinin temel dinamiklerine aykırı olmamak kaydıyla insanın kendi yorumlarına ters düşen şeyleri hoş görmesin fazilet olduğunu belirtti.
Hoş görmeyi başarabilmiş insanların, bütün hayatlarını sevgi, şefkat ve kucaklama ile örgülemiş olacaklarını anlatan Hocaefendi, "Hoş görmeyi yapamayanlar, en azından nahoş görmeme durağına sığınmalıdırlar." diye konuştu.
Hocaefendi'nin "256. Nağme: Gelin Hoş Görelim!.." başlıklı can alıcı sohbetini izlemek için TIKLAYIN!
Kıymetli arkadaşlar,
Muhterem Fethullah Gülen Hocaefendi, Bamteli bölümümüz için çekim yaptığımız sohbetin çay faslında bir kere daha “hoşgörü” çağrısında bulundu. Yine arşivde bekletmeden hemen size ulaştırmaya karar verdiğimiz bu çok güzel hasbihalde muhterem Hocamız şu hususlara temas etti:
*Hazreti Yakub (ala nebiyyina ve aleyhissalatü vesselam),
“Ben tasa ve üzüntümü ancak Allah'a arz ederim.” (Yûsuf, 12/86) demiş ve halini Allah’a şikayet etmişti. Ümmet-i Muhammed’den (aleyhissalatü vesselam) çokları da aynı yakarışı seslendirmişler ve hallerini Allah’a şikayet etmişlerdir. Hazreti Ömer’in (radıyallahu anh) bu ayeti secdede okurken hıçkıra hıçkıra ağladığı ve hıçkırıklarının en arka saflardan dahi duyulduğu rivayet edilir.
*Kur’an-ı Kerim’de hakiki mü’minler anlatılırken onların geceleri mürgülemeyle (kuş uykusuyla) geçirdikleri, seherlerde de çokça istiğfar ettikleri anlatılır ve şöyle buyurulur:
“Geceleri pek az uyurlardı (adeta kuş uykusuna yatarlardı). Seherlerde ise sürekli bağışlanma dilerlerdi.” (Zariyat, 51/17-18)
*İnananlar, kendileri açısından mükemmelin peşine düşmeli, iç derinliğine ve kalb enginliğine talip olmalı ve kendilerini hep yetersiz bulmalıdırlar; fakat, başkalarının en küçük iyiliklerini çok değerli kabul etmeli ve hiç kimseyi hafife almamalıdırlar.
*Hoş görmek faziletin zirvesidir. Dinin temel dinamiklerine aykırı olmamak kaydıyla insanın kendi yorumlarına ters düşen şeyleri hoş görmesi fazilettir.
*Hoş görmeyi başarabilmiş insanlar, bütün hayatlarını sevgi, şefkat ve kucaklama ile örgülemiş olurlar.
*Hoş görmeyi yapamayanlar, en azından nahoş görmeme durağına sığınmalıdırlar.
*Kur’an-ı Kerim, “O müttakîler ki, bollukta da darlıkta da Allah yolunda infakta bulunurlar, kızdıklarında öfkelerini yutar, insanların kusurlarını affederler. Allah, böyle iyi davranan ihsan ehlini sever.” (Âl-i İmrân, 3/134) mealindeki ayet-i kerimede öfkesine mağlup olmayanları, bilakis onu yenip akl-ı selimle hareket edenleri “ve’l-Kâzımîne’l-gayz” ibaresiyle nazara vermektedir. Bu ifadedeki “gayz” kelimesi, gadabın aslı ve özüdür; hoşa gitmeyen bir şey karşısında insan tabiatının hiddet, kızgınlık ve hınçla heyecanlanması demektir. “Kâzımîn” ifadesi ise (bu kelimenin tekili “kâzım”dır), öfkesini yutan, hiddet ateşini sabırla içinde tutup boğarak söndüren, zarar gördüğü kimselerden öç almaya gücü ve kudreti bulunduğu halde intikama kalkışmayan ve kötülük edenlere karşı afv ile muamelede bulunan kimselerin unvanı olarak kullanılmıştır.
*Hoş görmeyi yapamayanlar, hatta nahoş görmeme durağında da kalamayanlar en azından onun bunun kusurlarını arama ve dile dolama gibi kötü ahlaktan uzak durmaya çalışmalıdırlar.
*Müsbet hareket etmek varken, -cı’nın -cu’yu sorgulaması neticesinde insanların enerjileri boş yere tükenip gidiyor. Oysa, üç asırdan beri yerle bir olmuş bir halimiz var. Bugün yapılması gereken, meseleyi dipten ve temelden ele alarak yeniden bir âbideyi inşa etmektir; sürtüşme değil.. dürtüşme değil.. şunun bunun ayıplarıyla meşgul olma değil.
*Evet, hoş görmek esas olmalı.. en azından nahoş görmemeli.. hiç olmazsa nahoş görülen şeyleri sindirmeli ve başka şekilde birilerine karşı değerlendirmemeli.. yüzlerine çarpmamalı.. gerilime sebebiyet vermemeli.. sinelerde meknî gayzı, kini, nefreti tetiklememeli.. boş yere insanları birbiriyle vuruşturmamalı…
*İhlas ve Uhuvvet risalelerinde dendiği gibi, binlerce birliğimiz bir ve beraber olmamızı gerektirirken, bunları görmezlikten gelmek körlüktür.
*Mü’minin yol haritasını şu ayet belirlemeli:
“İyilikle kötülük bir olmaz. Kötülüğü en güzel bir şekilde sav. Bir de bakarsın ki, seninle arasında düşmanlık bulunan kimse sanki sıcak bir dost oluvermiştir.” (Fussilet, 41/34)
*Toplumumuz çok yaralı.. toplumun bünyesi metastaz olmuş bir kanser hastası gibi.. ne kemoterapi ne de radyoterapi fayda vermez buna. Buna fayda verecek şey mülayemettir, hoşgörüdür, diyalogdur ve şefkattir.
19:36 dakikalık bu nağmeyi sesli ve görüntülü dosyalar halinde arz ediyoruz.
Hürmetle…
