MUSTAFA YEŞİL 

"Bir insanın nezdinizdeki kadri kıymeti; yokluğunu düşündüğünüzde içinizde hasıl ettiği derin boşluğu kadardır" diye bir ifade okumuştum. Varlığına ülfet ettiğimiz nice kıymetleri yaşarken bir an yokluğunu düşünüp hayatımızda oluşturacakları boşluğu tahmin edememişizdir.

Mehmet Ali Ağabey kendi adıma böyle ülfet ettiğim ama bu kadar derin bir boşluk bırakacağını tahmin edemediğim bir büyüğüm. Hangi yöne dö nsem ondan bir sesin, bir iç çekişin, taptaze ümid soluklarının, kararlı bir dik duruşun, yürekleri dağlayan tazarru ve niyaz sadalarının hayatımı sardığını farkettim. Ve belki daha nice şeyleri!.. Ama şimdi Hakka yürüşü ile bütün bunlar bir yad-ı Cemil, kendisi de Hizmetimizin bir yitiği oldu.

Mehmet Ali Ağabey bu kutlu hareketin yalnızlığını, mahrumiyetlerini iliklerine kadar yaşamış, karşılaşılan nice zorluk, korku, yokluk ve gurbet yıllarını alnının akıyla geride bırakmış ve zulmün sağanak halinde yağdığı bu son süreci de sabır, metanet, ümid ve dua ile idrak etmişti.

Vefatından beş gün önce hastanede ziyaretine gitmiştim. Üç aya yakın hastanede devam eden hastalık süreci onu oldukça bitkin ve halsiz düşürmüştü. Dostlarının, kardeşlerinin selamlarını söylediğimde gözlerini açmış ama bir tek kelime söyleyememişti. Hissediyor ama yarı kapalı şuuruyla mukabelede bulunamıyordu.

Hepimiz şifa bulup aramanıza dönmesini çok istemiştik. Yokluğuna kimin gönlü razı olabilirdi ki? Ama o hep hayatı boyunca isteklerinin merkezine ahireti koymuş ve orada kıymet ifade eden şeyleri öne almıştı hep. Efendimiz'in (SAS) tavsiye buyurduğu, "Allahım yaşamam hayırlı ise yaşat, ölmem hayırlı ise huzuruna al" beyanında olduğu gibi. "Onun için de hayırlı olan demek buymuş" hakikatı gönüllerimizi teskin eden bir iksir oldu.

Mehmet Ali Ağabey  hizmetimizde bir çoğumuzun kalbine dokunmuş, düşüncesine katkısı olmuş, yeis bulutlarımızı hiç bitmeyen ümidiyle bertaraf etmiş ve en aşılmaz problemlerde Mevlaya iltica ile yol göstermiş bir rehberdi. 

Kendisi ile çok yakın bir şekilde hizmet etme imkanım 2015'ten sonra başladı ve son dönemlerine kadar devam etti.

Mahviyeti, kardeşlerinin düşüncelerine hürmeti, nezaket ve olumsuzluklardaki sabrı ve yılmadan gayrete devam etmesini, hizmet diyerek gelen hiç bir talep ve teklifi reddetmediğini yaşayarak gördüm. Altmış yıldır herşeyini paylaştığı Hocaefendi hakkında kıl kadar bir tereddüt yaşamadığını, bilakis artan bir hürmet ve sevgi ile kapısından gözlerini ayırmadığına şahid oldum. Hele “Türkiye’de hapsedilmiş masum ve mazlumları düşünmeden yatamıyorum. Her gece onlara dua etmezsem vefasızlık sayıyor ve utanıyorum” ifadesi kulaklarımda hala çınlamakta. Aslında bu ifade Hizmet ruhunu tanımlaması açısından da güzel bir örnek olsa gerek.

Mehmet Ali Ağabey  her zaman meclislerde sözün bir şekilde ahiret, dua, sohbet-i Canan ve kardeşlik gibi temel konulara getirilmesini temin eder ve bir çoğumuzun gönül dünyasının durulmasına vesile olurdu.

Her hadiseyi önce ahiretin varlığını nazara vererek ele alır, dünyevi kar ve zarardan önce Rıza ve Rıdvan ufkundan değerlendirir ve en müşkil meselelerin bile suhuletle çözüm yoluna girdiğine şahid olurduk. 

Benim mahrumiyetimden ne olacak ki, asıl onun yokluğunu hassas ruh ve vicdanıyla Hocaefendi yaşıyor ve yaşayacak. Rabim Ona sabr-ı Cemil lütfetsin. Hastalığını ne kadar yakından takip ettiğini ve her gün iyi bir haber ümidi ile sürekli sorduğunu biliyorum. Şimdi binlerce güzel hatıra ile altın bir sayfa muvakkaten kapandı, ahirette beka bulmak üzere…

Kırık dökük ifadeler Mehmet Ali Ağabeyi ifadeye yetmez ancak vefa adına bir şey ifade eder zannındayım. Ama bu kervanda daha nice Mehmet Ali abilerin olduğunu hatırlatıp,  Cenab-ı Mevladan bizleri bu yüce kametlerin kıymetlerini hayatta iken takdir etmeye muvaffak kılmasını niyaz ediyorum.  İttihadımızın harçları mesabesindeki bu insanlara da hayırlı uzun ömürler lütfetsin.