(....)

Bediüzzaman, Kadir Gecesi'ni en derin anlamıyla yaşamaya çalışır. Ziya Dilek bir anısında onun bu yanını şöyle dile getiriyor: “Kastamonu'daki evi bir Ramazan günü basılarak aranıyor. Gözaltına alınıp, otobüsle Ankara'ya götürülürken yolda şoföre aracı durdurmasını söylüyor. Durunca, içindekilere, ‘Bu gece büyük ihtimalle leyle-i Kadir'dir. Diğer günler Kur'an okunursa harf başına on sevap, Ramazan'da bin sevap, leyle-i kadirde ise otuz bin sevap verilir, bunu kazanmak istemez misiniz?' der. ‘Evet' diyen yolculara, ‘Öyle ise şimdi her Müslüman üç İhlas, bir Fatiha, bir Ayetü'l-Kürsi okursa ebedi hayat için dağarcığına azık hazırlamış olur.' der.”

Hatime de önem verir ve cüzleri paylaştırıp Ramazan boyunca talebelerinden okumalarını ister. En acı Ramazan ise 1960 yılında olur. Çünkü o sene Bediüzzaman ebedi hayata göç eder. On bir gün boyunca yatsı namazında imamlık yapar, teravih kılar. Bayram yüksel anlatıyor: “Ramazan'ın on beşiydi. Teravihi Tahiri ağabeyin ardında kılıyorduk. Üstadımız fenalaştı, namazı yarıda kesmek istedik. O ise, ‘yok, kılacağız' dedi. Namaz bitince daha ağırlaştı. Yatağına yatırdık. Sungur ağabey Cevşen okumaya başladı, bize ‘Evlatlarım, katiyyen müteessir olmayın. Risale-i nur dinsizlerin belini kırmıştır. Daima galiptir, merak etmeyin. Ben kemal-i felahla gideceğim…” Ramazan ayının 25. günü, sahur vakti rahmet-i Rahman'a kavuşur… Mekanı cennet olsun…