Ziraat Mühendisleri Odası (TZO), Bakanlar Kurulu kararı ile Nişasta Bazlı Şeker (NBŞ) üretimi için 250 bin ton olarak belirlenen kotanın yüzde 30 oranında artırıldığını bildirdi. Pancar şekerine alternatif bir ürüne ayrıcalık tanınarak kota artırmanın, tarım sektörü ve pancar sanayinin desteklediği yan sektörleri olumsuz etkilediği vurgulandı.

Ziraat Mühendisleri Odası Başkanı Özden Güngör konuya ilişkin açıklamasında, dünyada en büyük şeker üreticisi ülkelerin Brezilya (yüzde 22), Hindistan (yüzde 16) ve Çin (yüzde 8) olduğuna işaret ederek, Türkiye'nin ise yüzde 1,3'lük pay ile 15. sırada yer aldığını kaydetti.

Pancar şekerine alternatif bir ürüne ayrıcalık tanınarak kota artırmanın, tarım sektörü ve pancar sanayinin desteklediği yan sektörleri olumsuz etkilediğine ifade eden Özden Güngör, "Mevcut kanunda bile AB ortalamalarının çok üzerinde üretim kotası verilen NBŞ`lerin kotasının daha da artırılmasının pancar şekeri sanayi ve pancar üreticilerini olumsuz yönde etkileyecek. Türkiye`de 300 bin hektar alanda şekerpancarı ekiliyor.
1998 yılında 22 milyon ton olan şeker pancarı üretimi 2014 yılında 17 milyon tona geriledi. Çiftçi sayısının da 450 binden 130 binlere düştü." dedi.

Güngör, burada amacın şeker fabrikalarının özelleştirilmesi olduğuna dikkat çekerek, "Şeker pancarında son 10-12 yıl içerisinde yaşanan 2,5 milyon tonluk üretim daralmasının hayvancılığa yansıması, 6,5 milyon ton yaş pancar küspesi ve 900 bin ton melasın kullanılamaması şeklinde oldu. NBŞ kota oranlarının ülkemizde AB ülkelerine oranla yaklaşık 3 katı oranında fazla uygulanmasının sadece et üretimine olumsuz yansıması yaklaşık 250 bin ton oldu." bilgisini paylaştı.

Türkiye'de NBŞ kotalarının sürekli olarak artırılmasına bir son verilmesi gerektiğini söyleyen Güngör, AB kota seviyelerine uygun olarak yeniden düzenlenme yapılması gerektiğini belirtti. Güngör, şunları kaydetti: "Şeker üretim maliyetlerini düşürmek için şeker pancarı tarımının desteklenmesi gerekir. Kamuya ait şeker fabrikalarının özelleştirilmesinden vazgeçilmeli, pancarın yetiştirilmesinden şeker üretim ve pazarlanmasına değin tüm süreçte üreticilerin söz ve karar sahibi olacakları örgütlenmeler egemen olmalıdır."

CİHAN