Peki on yıllar boyunca pasif savunmayı tercih eden Japonya, neden yoğun ve aktif bir savunma ilişkileri ağı örmeye başladı?

Haziran ayında dönemin Japonya Savunma Bakanı Nobuo Kishi, ülkesinin uluslararası davranış normlarına uymayı reddeden nükleer silah sahibi ülkeler tarafından kuşatıldığını söylemişti.

Moskova'nın Ukrayna işgali sonrası Kişida da, Doğu Asya'daki güvenliği "kırılgan" olarak tanımlamıştı.

Japonya'nın tehdit listesinin başında Tayvan ya da hemen yakınlardaki Japon adalarına saldırabileceğinden endişe ettiği Çin yer alıyor.


Çin'in askeri faaliyetleri, Rusya ile ortak hava ve deniz tatbikatları dahil Doğu Çin Denizi çevresinde yoğunlaşıyor.

Aynı zamanda Kuzey Kore, Japon Denizi'ne füzeler fırlatmış ve ekim ayında 2017'den bu yana ilk kez Japonya üzerinden orta menzilli bir füze ateşlemişti.


İkinci Dünya Savaşı'ndaki yenilginin ardından savaş durumundan vazgeçen Japonya, son yetmiş yıldır koruma için ABD'ye bel bağlamış durumda.

ABD ise "ülkeyi savunma" vaadi karşılığında, Doğu Asya'daki askeri varlığını sürdürmesini sağlayan üsler elde etti.

Japonya 54 bin Amerikan askerine, yüzlerce askeri uçağa ve bir uçak gemisi başta olmak üzere onlarca ABD savaş gemisine ev sahipliği yapıyor.

Çin'in askeri gücü ekonomisiyle birlikte büyürken, bölgesel güç dengesi de Pekin'in lehine değişiyor.

Pekin'in savunma harcamaları yirmi yıl önce Tokyo'yu geride bıraktı şimdilerde ise dört katından daha fazla.

Japonya, ABD'nin teşvikiyle, aralık ayında İkinci Dünya Savaşı'ndan bu yana en büyük askeri planını açıkladı ve beş yıl içinde savunma harcamalarını iki katına çıkararak GSYİH'nin yüzde 2'sine yükseltme taahhüdünde bulundu.

Buna Çin'deki hedefleri vurabilecek bin kilometreden daha uzun menzilli füzeler için harcanacak para da dahil.