Adalet ve faziletiyle tanınan Horasan valisi Abdullah b. Tahir’in adamları, akşam evine gitmekte olan bir demirciyi hırsız zanlısı olarak içeri atarlar. Demirci masumdur, içeriye atılmayı gerektirecek bir suç işlememiştir. 

Demirci, hapiste namazını kıldıktan sonra gözyaşlarıyla duaya yönelir: “Ey mülkün sahibi yüce Allah’ım! Benim suçsuzluğumu sadece Sen biliyorsun. Bana ancak Sen yardım edebilirsin. Kapına geldim Ya Rabbi, beni kapından boş çevirme!”

Aynı gece vali rüyasında dört güçlü kişinin gelip sarayını yıktıklarını, altını üstüne getirdiklerini görür. Tahtı tersine döndürülürken uyanır. Abdullah b. Tahir, hemen abdest alıp iki rekat namaz kılar ve tekrar uykuya dalar. Aynı hadiseyi tekrar yaşar ve uykusundan korkuyla aniden uyanır. Üzerinde bir mazlumun ahı bulunduğunu anlar. Derhal hapishane sorumlularını çağırtır, içeride suçsuz kimse olup olmadığın soruşturur. 

Vali özür diliyor

Sorumlu: “Pek bilemem Sultanım, ama gece getirilen demirci, namaz ve dua kapılarını zorluyor. Ondan endişe ederim.” der. 

Vali, derhal demirciyi getirtip dinler. Yapılan yanlışlığı anlar. Kendisinden özür dileyip bir torba gümüş akçe hediye eder. Helallik ister, ardından da herhangi bir sıkıntısı olursa kendisine gelmesini rica eder.

Demirci: “Hakkımı helal ettim. Fakat sıkıntılarım için size gelemem.” der. Vali, “Niçin?” diye sorunca: “Benim gibi bir garip için, senin gibi bir Sultanın tahtını birkaç defa tersine çeviren Sahibimi bırakıp başka kapıya sığınmam asla yakışık almaz, korkarım.” der ve oradan ayrılır.