(...)

Hayatımızda nezarethane görmüş değiliz.

Nasıl bir ortamdır, koğuş arkadaşı olarak acaba kim denk gelir diye düşünürken gördüm ki,  yaklaşık 100’e yakın nezaret odasının bulunduğunun ifade edildiği yerde tek tutuklu o an bendim.

15 milyonluk şehirde ve ülkede bir terör sorunu kalmamış olmalı ki, Terörle Mücadele Şubesi’nn tek zorunlu misafiri bendim.

Dün saat 14.30 sularında Kartal Adliyesi’ne geldiğimizde savcılık katındaki adliye personelinin bana şaşkın bakışları dikkatimi çekti....

Nedenini sorduğumda, “sen nap’tın ki başında çok sayıda polis dikiliyor? Buraya gelen eli kanlı azılı terör suçlularının bile yanında bu kadar polis olmuyor” dediler. Nitekim biraz sonra eli kelepçeli 3 genç geldiğinde yanlarındaki polis sayısı benim etrafımdakilerin yarısı kadar bile değildi.

Neden? sorusunun cevabını bulmak aslında çok güç değil...

Zor olan, ülkenin kısa sürede nasıl bu hale geldiğini kabullenebilmek olarak karşımıza çıkıyor.

Durumu merak edenlere; Her şey yolunda, bir sorun yok...

 “Bugünler de geçer Ya Hu?” diyerek sözü bağlayayım.

Allah milletçe encamımızı hayr eylesin....