Cum­hur­baş­ka­nı Ab­dul­lah Gü­l’­ün eşi Hay­rün­ni­sa Gül, hi­ma­ye et­ti­ği ‘Ko­nu­şan Ki­tap Şen­li­ği­’ prog­ra­mı kap­sa­mın­da git­ti­ği Mer­si­n’­de çar­pı­cı açık­la­ma­lar yap­tı. Bugün Gazetesi'nin haberine göre İlk kez bu ka­dar de­tay­lı ce­vap­lar ve­ren ba­yan Gül bi­lin­me­yen pek çok şey an­lat­tı. İş­te Gü­l’­ün so­ru­la­ra ver­di­ği ce­vap­lar:

Hay­rün­ni­sa Gül, Ge­zi Par­kı olay­la­rıy­la il­gi­li “Keş­ke ya­şan­ma­say­dı. Bir ka­za ola­rak gö­rü­yo­ru­m” de­di. Gü­zel şey­ler için­de böy­le bir dö­nem ge­çir­miş ol­ma­nın in­sa­nı üz­dü­ğü­nü be­lir­te­rek “İn­şal­lah bir da­ha dön­me­yi­z” di­ye ko­nuş­tu.

Milletvekillerinin Meclis’e başörtüleriyle girebilmesini de değerlendiren Hayrünnisa Gül şöyle konuştu: “Türkiye normalleşti bakın hiçbir şey olmadı. Türkiye normal bir ülke haline geldi. Ne kadar güzel. Keşke hiç bunlar, kötü olaylar yaşanmasaydı.”

Öğrenci evleriyle ilgili tartışmalar konusunda Gül şu ifadeleri kullandı: “Ben her şeyin doğal seyrinde seyretmesinden yanayım. Bir şeyi zorla yaptırmak çok güç. Hepimiz anne babayız. Çocuklara bir şeyi iyilikle söylemek ayrı, baskıyla yaptırmaya kalkmak ayrı. Açıkçası bu işi ailelerin götürmesi taraftarıyım. Ben de çocuğumun bu şartlarda kalmasını istemem.

Yurtdışında da o şartlarda kalmıyor. Anne baba olarak çocuğumuzun doğru şartlarda olduğundan emin olmak istiyoruz, kontrol de ediyoruz. Bütün aileler de isteyecektir. Devlet, ortada kötü bir şey varsa olmaması için tedbir alabilir, yurtlar kurabilir, imkanları sağlayabilir ama devlet anne baba gibi olamaz. Bu iş ailede biter.”

Hay­rün­ni­sa Gül Mec­lis lo­ca­sın­da ilk kez bu­lun­du­ğu an­lar­la il­gi­li dü­şün­ce­le­ri­ni şu söz­ler­le an­lat­tı: “Tür­ki­ye ge­rek­ten çok acı bir sü­reç ge­çir­di. Bel­ki biz­ler sü­re­cin kur­ban­la­rın­dan bi­riy­dik. O dö­nem­de çok ümit­siz­li­ğe ka­pıl­mış, aca­ba dü­zel­di­ği­ gün­le­ri gö­re­bi­le­cek mi­yiz di­ye çok üzül­müş, hat­ta göz­ya­şı dök­müş­tüm. Kö­tü şey­le­ri ça­buk unut­ma­ya ça­lı­şı­yo­rum. Al­lah bir da­ha ya­şat­ma­sın. Bu­gün­le­rin kıy­me­ti­ni bil­dir­sin. Ye­ni ne­sil ne­ler çek­ti­ği­mi­zi an­la­mı­yor, bil­mi­yor. An­la­mak­ta zor­luk çe­ki­yor­lar çün­kü an­la­tı­la­bi­le­cek gi­bi de­ğil. ‘Ger­çek­ten bun­lar ol­muş mu­’ di­yor ço­cuk­lar.

Gül, “Komutan eşleri ile ilişkileriniz nasıl, görüşüyor musunuz” şeklindeki bir soruya şu yanıtı verdi: “Bence onlar da üzülüyordur. Kimseyi suçlamak istemiyorum. Şartlar öyleydi ki belki onlar da istemeye istemeye öyle davranmıştır. Bugün zorda olan bazı isimler var üzülüyorum. Hoşgörü ortamı ne kadar güzel. Kıyamet de kopmadı. Gayet normal bir şey. Yurtdışına gidince temsil görevi yapabiliyoruz, misafir kabul ediyoruz. Biz bir ve bu ülkenin insanı değil miyiz? Yazık değil mi?

Bunları niye yaşadık? Bana yapılmasından hoşlanmadığım bir şeyi başkasına yapmak istemem. Başka insanların hayatına müdahale diye bir şey hiç düşünmüyorum, düşünmek de istemiyorum.”

Abdullah Bey 1991’de kendi rızasıyla değil Allah’ın lütfu, kaderi olarak siyasete girdi. Demek ki Allah bize bugünleri çizmiş, biz bilemeyiz. Uzun vadeli planlar yapmam. Abdullah Bey de öyle. Bulunduğumuz yerlerin hakkını vermeye çalıştık. Abdullah Bey’in siyasi hayatında hiç yön verici olmadım, karışmadım. Hakkıyla yapıp teslim edersek ne mutlu bize.

Cumhurbaşkanlığı adaylığı öncesi ‘Allah korusun’ dediğim günleri biliyorum. Çok zor olacağını, kolay geçmeyeceğini biliyordum. Cumhurbaşkanlığı adaylığının açıklandığı gün bizim çocuklar çok üzgündü. Ailenin de fedakar olması gerekir.

Adaylığı, ismi açıklanmadan bir gün önce öğrendim. Gerçekten zor bir süreçten geçtik. Hiçbir zaman ‘bi­ze ni­ye böy­le ya­pıl­dı­’ di­ye ha­yıf­lan­ma­dım. Ama ar­ka ka­pı­dan bir sü­rü mi­sa­fir ağır­la­dım. Misafirlerime mahcup oldum. Misafire anlatmakta çok zorluk çektiğimiz oldu. Abdullah Bey ‘Nasıl bu kadar hoşgörülü olabiliyorsun, bunlar sana yapıldı’ diyordu. Bana kötülüğü yapan insanlar bugün zorda olsa döner yardım ederim.

‘O bana onu yapmıştı’ diyemiyorum. Öyle bir yapımız yok benim de Abdullah Bey’in de. Önemli olan o günlerin aşılmış olması. Bunu görmek bana yetiyor.

Kendimle ilgili örnek vermek istemiyorum, unutmak istiyorum. Ama çocuklarımız da yaşadı. 28 Şubat çok zor geçti. 28 Şubat sürecinde çocuklarımın çok incindiğini ve zorlandığını biliyorum. Çocuğunun mutsuz olduğunu görmek gerçekten acı oluyor. Birçok ço­cuk yurtdı­şın­da oku­mak zo­run­da kal­dı. Ama her şer­de bir ha­yır var. Bel­ki on­la­rı ya­şa­ma­say­dık bu­gün yurtdı­şın­da oku­muş o ka­dar ço­cuğumuz olmayacaktı.

Bu ara o kadar yoğun yaşıyoruz ki pek kitap okuyamıyorum. Seyahatler, programlar var.  En son ‘Benim Dünyam’ filmini izledim. Kaçamak yaptık oğlumla. Filmi başarılı buldum, çok duygulandık. Abdullah Bey’e de seyrettireceğim.

Atalarımız bize ne bırakmış bir çocuklarımıza ne bırakıyoruz? Kayseri Kervansaray’da konser vardı. Bina, akustik muhteşem. Ortam inanılmazdı. Ama çatıdan zift akıyordu. Abdullah Bey’e “Biz bu ataların çocukları mıyız dedim? İnanılmaz güzel taş işçilikleri var. Şu an yapamazsınız. Restorasyonda o kadar çok hata yapılmış ki. Yeni yapılan binaların hangisini tarihe bırakabileceğiz? Gökdelen de yapılabilir ama yerinde ve estetik olursa güzel.

Pembe Köşk’ten on kat boya çıktı. Onlarca defa boyanmış. Hiçbir renk birbirini tutmamış. İlgisiz renkler kullanılmış. Pembe Köşk’te cam tuğla kullanılmış. Olacak iş mi?

Sokağa baktığınızda insanların size olan sevgisini görüyorsunuz. ‘Onlara layık olabiliyor muyuz’ diye endişe ediyorsunuz. Her türlü insanın mesuliyeti vebali sizin omuzlarınız da. Uykularımızı kaçıracak kadar büyük bir vebal. Suriye’de bunlar olurken nasıl rahat olursunuz ki? Geçen gün iki tane Suriyeli kızımız geldi. Bir arkadaşım getirdi. Anne babaları Suriye’de. Okullarını bırakmışlar. Çocuklara göstermeden Abdullah Bey’le ağladık.”

Geriye dönüp baktığımda, sonuca varabilecek miyiz diye ümitsizliğe kapılmıştım. Şimdi  çoğunu sonuçlandırmışız. Birkaç tablonun restorasyonu devam ediyor. En çok vaktimi alan şey tablo asmak oldu. Köşk şimdi müze gibi. Camlı Köşk’e sıra gelmedi. Restorasyon konusunda Türkiye’nin imkanları çok kıt. Biz bu işi bilmiyoruz. Hüber’e de o yüzden dokunmadık. İyi bir ekip olsa, iyi yapacaklarına emin olsam başlatırdım.