Cevap: Faturalı bir cep telefonu hattım vardı... Her ay çok yüksek fatura öder, bayram ve seyranlarda 1000 civarı "data"mdaki tanıdık, eş, dosta tebrik, kutlama gönderirdim... Sonra yaşı benden küçük bir büyüğüm elimdeki telefonu alıp iptal ettirdi... Ve bana tam 1 yıl sonra kartlı bir telefon verdi... Aldığım kontörleri de ayda 10 TL ile sınırladı... 2 sene önce telefona çok para öderken, şimdilerde 10 TL'lik kontör fazla geliyor... Nasıl mı? Meğer hep ben arar, uzun uzun konuşurmuşum... Şimdi kimseyi aramıyorum ve beni arayan hiç yok! Kontörlü telefonla ilk bayramda 10 kişi tebrik mesajı gönderdi ben de mukabele ettim. Sonra yıl başında bu 10 kişi yine kutladı. Mukabele etmedim... Derken 2 ay sonra diğer bayramda bu sayı 3'e düştü... Onlarla konuştum. Bir tanesi farkında değilim bu işi sekreterim yapıyor dediği için o gün bu gündür bayram ve kandillerde yalnızca 2 arkadaşımla SMS'leşiyoruz... Belki "Oh ne güzel. Masraftan ve angaryadan kurtulmuşsun." diyeceksin. Ama maalesef hayır. Kazın ayağı başka. İşte hatalarım: 1- Karşılık beklemişim... Halbuki yaptığım iş karşılık beklenecek bir iş değil, fedakârlıktı. 2- Tek taraflı aramak bana sevap kazandırıyordu... Şimdi o sevabı kaybettim... 3- İçlerinde arayamayacak kadar fakir olanlar vardı. Onları güle ulaşmak için basıp geçtiğimiz papatyalar gibi ezmişim... 4- Kardeşlik adına yapılan harcamalar israf değildir. Rızk ve kazanç noktasında Allah'tan beklemeyip, krizden korktuğum için uhuvveti zedelemişim... 5- İnsanları; arayanlar dostum, aramayanlar riyakârlar olarak yargılamış büyük bir günaha ve yanlışlığa düşmüşüm... 6- Feragat insanı olmak meziyetimi güdükleştirmişim... 7- Vefa ve sadakat hasletimi yitirmişim. İnan ki kardeşim, kendimi "demek ki senin dostun yok. Onlar seni enayi yerine koymuşlar." sapık düşünce zehabından alamayarak korkunç bir "yalnız"lık olarak yalnızlık hissine yuvarlanmış hissettim. Hatasız dost istersen dostsuz kalırsın sözüne muhatap oldum.