Zira câhiliye töresinde böyle güzel örneklere rastlanmazdı, hatta garipsenirdi. O da bu garipseme duygusu içinde "Benim on çocuğum var, hiçbirini öpmedim." deyince Sevgili Peygamberimiz "Merhamet etmeyene merhamet olunmaz." buyurdu. Peygamber Efendimiz'in (sas) bildirdiğine göre ancak şefkatli ve merhametli olanlar çocukları sever, kucaklarına alarak öpüp okşar. Merhametten yoksun olanlar ise çocuklara ilgi ve sevgiden uzak dururlardı. Abdullah adlı bir sahâbî'nin küçük bir kızı vardı, adı Cemre idi, kızcağızı hayır duasını almak gayesiyle Peygamber Efendimiz'in huzuruna götürmüştü. Sevgili Peygamberimiz, sevgi ve şefkatle elini küçük kızın başına koyarak onu okşadı, sağlıklı, başarılı ve mutlu olması için dua etti. Bir hanım sahâbî de Amr adlı çocuğunu hayır duasını almak için Sevgili Peygamberimiz'in huzuruna götürmüştü. Peygamber Efendimiz, şefkat ve merhametle Amr'ı bağrına basarak onun için dua etti. Çocukluk yıllarında Peygamber Efendimiz'in ilgisine erişen birçok sahâbî, büyüdüklerinde bunu en değerli hatıraları arasında sayarlar ve başkalarına anlatırlardı. Nitekim Yusuf adlı bir sahâbî, henüz küçük bir çocukken başının Peygamber Efendimiz tarafından şefkatle okşanmasını unutulmaz bir çocukluk hatırası olarak aktarmaktadır. Ashâb-ı kirâmdan Câbir b. Semure Hazretleri ilginç bir örnek anlatıyor: Bir gün bu zat, Sevgili Peygamberimiz'le birlikte öğle namazını kılmıştı. Namazdan sonra camiden çıktıklarında iki küçük çocukla karşılaştılar. Peygamber Efendimiz çocukları görünce, onlarla ilgilendi, yanaklarını okşadı. Akra b. Habis, Sevgili Peygambe-rimiz'i, çocukları bağrına basıp, öpüp okşarken görünce şaşırmıştı. Çünkü câhiliye töresinde böyle güzel örneklere pek rastlanmazdı, hatta garipsenirdi. O da bu garipseme duygusu içinde "benim on çocuğum var, hiçbirini öpmedim" deyince Sevgili Peygamberimiz, "Merhamet etmeyene merhamet olunmaz." buyurdu. Hazreti Enes de on yıl Sevgili Peygamberimiz'in evinde kaldığı için o da aile bireylerinden sayılır. Hazreti Enes'in kendi çocukluk döneminden naklettiği bir anıya göre Efendimiz Hazretleri, bir şey almak için onu çarşıya gönderirdi. Enes ise sokakta oynayan çocukları görünce oyuna dalar, siparişi unutur, sonra mahcup vaziyette Peygamber Efendimiz'in yanına gelirdi. Sevgili Peygamberimiz onu bu şekilde görünce, "Enes ne yapsın? Onun elinde bir şey yok ki! Ona yapacağı şeyi Allah unutturuyor." der, böylece onu rahatlatırdı. ZAMAN