Yıllarca alkol ve madde bağımlılığının kucağında çırpındıktan sonra tedavi olmayı kabul eden alkol bağımlıları, kendileri gibi aynı labirentte çıkışı bulmak için can atanlarla biraraya gelip oluşturdukları ve “Adsız Alkolikler” adını verdikleri grupta yepyeni bir hayata güçbirliği yaparak yelken açıyorlar. Haftada bir gün toplanarak el ele tutuşup yaptıkları seanslarda “Tanrım ne olur bize dayanma gücü ver” diye dua ediyorlar. Birbirlerine kendi hayat hikayelerini anlatarak, adına “alkol ve madde bağımlısı” denilen tsunamiden kurtulmak için elbirliği ve dayanışma örneği sergiliyorlar. Tek amaçları; kendilerini kontrol edebilen sağlıklı bireyler olarak hayatın tadına varabilmek... Adları “Adsız Alkolikler”; kısaca AA... İsim önemli değil, önemli olan aynı hikayenin aktörleri olmaları ve birlikte mutlu sona ulaşmak için ellerini yepyeni geleceğe uzatmaları... Onlar seneler süren alkol ve madde işkencesinden tedavi olarak kurtulduktan sonra tekrar aynı günlere geri dönmemek için hayata yeniden tutunanların biraraya gelerek kurduğu bir oluşum. 'BİR KERE' İÇİN HER ŞEYLERİNİ YİTİRDİLER İstanbul'daki Bakırköy Ruh ve Sinir Hastalıkları Hastanesi bünyesindeki Alkol ve Madde Bağımlıları Merkezi'nde (AMATEM) yüzlerce alkol ve madde bağımlısı tedavi görüyor. Bunlardan küçük bir bölümü maddeden kurtularak hayata tutunmayı başarıyor. Adsız Alkolikler, alkol ve uyuşturucucunun pençesinden kurtulmayı başarmış birkaç şanslı insanın oluşumu. “Bir kere kullanmakla bir şey olmaz” diyerek alkole ya da uyuşturucuya başlayan ve uzun bir kullanım sürecinin sonunda her şeylerini kaybeden, sonra ise güçlü iradeleri ve yakınlarının yardımıyla yerinden yaşama dönmeyi başaran insanların öyküsü... EŞİME ÇİÇEK GÖTÜRMEYİ YENİ ÖĞRENDİM 'Adsız Alkolikler' grubunun kurucusu, Tokatlı işadamı H.B, 35 yıl alkol bağımlısı olarak yaşadıktan sonra 10 yıl önce AMATEM'de gördüğü tedaviden sonra alkolden kurtulmayı başardığını söylüyor. Alkolle geçen 35 yılı için 'Kayıp yıllarım' tanımlamasını yapan H.B, yaşadıklarını şöyle anlatıyor: “İmam Hatip Lisesi mezunuyum. Niksar'da ticaretle uğraşıyordum. Arkadaşlarımın özendirmesi sonucu alkolle tanıştım. Tam 35 yıl aralıksız bağımlı oldum. 90 kilodan 58 kiloya düşen hasta bir adamdım. Sonra çevremdeki herkesin benden kaçmaya başladığını, yapayalnız kaldığımı görünce bırakmaktan başka çarem olmadığını gördüm. AMATEM'e tedavi için gittiğimde her şeyini kaybetmiştim. Tedavi sırasında beni ziyarete gelen küçük oğlumun, 'Ben babamı öldürmek istiyorum' sözü hâlâ kulağımda çınlıyor. Tedavi görüp alkolu bıraktıktan sonra kaybettiğim eşimi, işimi, çocuğumu ve tüm değerlerimi geri kazandım. Tamamen iyileşince de karıma bir çiçek götürdüm. Bunu bile alkolü bıraktıktan sonra öğrendim. Önceleri zincirini boşandırmış bir kurt köpeği gibi ne yaptığımı bilmiyor, sağa sola saldırıyordum. Kurtulunca ise kendimi alkolle mücadeleye adadım. Önce Ayık Yaşam Grubu'nu kurduk, sonra da 14 arkadaşımla birlikte Adsız Alkolikler'i. Alkolikler 'Saçı sakalı birbirine karışmış, elinde şarap şişesi olan, sokakta yatıp kalkan kişiler' gibi algılanıyor. Aksine asıl hasta olanlar boynunda kravatı, altında Mercedes'i, çok iyi sosyal yaşantısı olan kişiler.” KENDİ ELLERİMLE KENDİMİ YOK ETTİM İstanbul'un hatırı sayılır ailerinden birinden gelen K.S, lise yıllarında sigaraya, ardından da alkole başlamış. Bağımlılığı daha sonra, eğitim için gittiği yurt dışında esrarla sürdürmüş. K.S, “Eşimden yıllarca madde bağımlısı olduğumu sakladım. Ancak madde beni evim ve eşimle ilgilenemez hale getirdi. Bir müddet sonra da eşimden ayrılmak zorunda kaldım” diyor. 15 yılı aşan bağımlılık döneminden sonra, 'kendi kendisini yok etme' aşamasına geldiğini anlatan K.S, en önemlisi birçok madde bağımlısı arkadaşı gibi acı ve sefalet içinde ölmek istemediği için bırakmaya karar verdiğini anlatıyor. Beton bırakma (Hiç bir madde almadan) yöntemini denemeye karar verdiğinde ailesine, “Dışarı giderken beni eve kilitleyin. Evde para bulundurmayın, madde temini için çalabilirim. Beni sigara almaya bile göndermeyin” dediğini belirten K.S “Ya ben o illeti bırakacaktım veya o beni. Özel bir hastanede tedaviden sonra alkolden de maddeden de kurtuldum” şeklinde konuştu. Tanrım ne olur bana huzur ver Adsız Alkolikler madde bağımlılarını madde ve alkolden uzaklaştırmak için kurulan, lideri bulunmayan, her üyenin eşit olduğu bir birliktelik. Alkolü ve maddeyi bırakma kararı alan herkes bu gruba dahil olabiliyor. Adsız Alkolikler'in İstanbul Beyoğlu, Kadıköy, Çapa, Moda, Nişantaşı ve Harbiye'de grupları bulunuyor. Her grup haftanın belli günlerinde biraraya gelerek, alkolsüz geçirdikleri tecrübelerini birbirleriyle paylaşıyorlar. Adsız Alkolikler üyeleri katıldıkları toplantıda söz almazdan önce mutlaka ismini ve hangi maddenin bağımlısı olduğunu belirtiyor. Hepsinin ortak dileği alkolden ölmek istememeleri. Ancak üyeler her toplantıda bir arkadaşlarının alkolden ölüm haberiyle yıkılıyorlar. Toplantı ortasında grubun giderlerini karşılamak üzere bir sepet dolaştırılıyor ve grup üyeleri bu sepete 1 TL'den 5 YTL'ye kadar ufak paralar atıyorlar. Bu parayla grubun masraflarının karşılandığı ifade ediliyor. Toplantı sonunda Adsız Alkolikler üyeleri toplu halde ayağa kalkıyor ve el ele tutuşarak şu duayı yapıyor: “Tanrım değiştiremeyeceğim şeyleri kabul edebilmem için huzur, değiştirebileceklerim için cesaret ve aradaki farkı anlayabilmem için akıl ihsan eyle.”