Milliyetçilik gol atmaktır... Bizde herkes milliyetçi... Ama yaşam kalitesi açısından 92’nci sıradayız. Nasıl oluyor? Nasıl olduğunu... En geniş... Ve en berrak şekilde son milli maçlarda görmekteyiz. Hamasetin bini bir para ama görüntü yok. İşini iyi yapma... Ama hamasete gaz ver. İyi futbol oynama... Ama milliyetçi ol. **** Bizde stadlar ‘derin’ siyasetin pişirildiği mutfaktır. Hamaseti mi yaygınlaştıracaksın... Ülkeyi askeri bir arena haline mi getireceksin... Darbe destekçiliğine mi soyunacaksın... Gelsin stadlar. **** Nasıl öldürüldüklerini hala öğrenemediğimiz şehitlerimiz için asker selamı çakan milliler, star’ın deyimiyle ‘averaj takımı’ Moldavya’ya iki puan kaptırıyor. Türkiye’nin canını yakan bir toplumsal acının peşine giderken, işini de iyi yapman, maçı da alman gerekmez mi? Önceki gün tribündekiler, maç seyircisinden ziyade cenge giden bir grubu andırıyordu.. ‘Hakkari Dağ ve Komando Grubu’, Milli Takımı desteklemeye gelmişti... Açılan bir pankart hepimizin ‘Mehmetçik’ olduğunu söylemekteydi... ‘Şehidim emanetim, namusumdur’ bir diğer pankarttı. Milli maç, hamasi duyguların zirve yaptığı bir arenaya dönmüştü. Muhtemelen Moldavya maçı sırasındaki ‘asker selamı’ ve sonrasındaki ‘şehitlere yardım kampanyası’nın sonucuydu bu. Ama ne oldu? Türkiye tarihinde ilk kez... Üstelik Ali Sami Yan stadında Yunan Milli Takımına yenildi. Ağır milliyetçilik gösterilerine girip, bu havayı kışkırtıp ardından da bu kadar kötü bir futbol oynamayı nasıl açıklamak gerekiyor? **** Galiba ilk baştaki sorunun cevabı bu.. Hamaset edebiyatı kolay... Öfkelenmek kolay... Sövmek kolay... Üfürmek kolay... Ama işi dünya standartlarında yapmak zor. Halbuki milliyetçilik, işini iyi yapmaktır. İşini beceremeyen adam, ülkeyi sevse ne olur, sevmese ne olur? **** Maçtan önceki gün, asker selamı veren futbolcuların resmini manşetten yayınlayarak Yunanistan’ı yeneceğimizi söyleyen gazetede dün tıs yoktu. O coşkulu hamaset edebiyatının yerini ‘komşu acı ders verdi’ başlığı almıştı. Alt yazı şöyleydi: ‘Euro 2008 elemeleri yine hüsran. Milliler, tarihinde hiç yenilmediği Yunanistan’a Ali Sami Yen’de boyun eğdi. Kötü futbol oynayan ay yıldızlı ekibimiz, fark yemekten kurtuldu.’ Soğukkanlı bir profesyonellik içinde kalıp, doğru dürüst futbol oynayıp golleri arka arkaya sıralasak ve maçları alsak... Hamasete abanıp yerlerde sürünmekten daha anlamlı olmaz mıydı? İşini yeryüzü standartlarda yapanlar, zaten toplumlarını ister istemez sevdikleri için, ayrıca ekstra gösterilere de pek bir ihtiyaç duymuyor zaten. **** Bizde herkes milliyetçi... Nasıl öldüklerini sormasak da, hepimizin yüreği şehit düşen çocuklarımız için yanıyor... Tribünler savaşa giden birlikler gibi... Ama Euro 2008 iddiamız aslan ağzında. Bence ya hamaset edebiyatı yapmayalım... Ya da yapacak isek... Hiç olmazsa maçı alalım. **** Tersi komik oluyor. Jestlerde aşırı hamasete abanıp abanıp.. Golleri yemek, maçı da kaybetmek yakışıksız kaçıyor. Milliyetçilik mi? Önce işini iyi yap kardeşim. STARGAZETE