Abdullah Avcı bu işi başarır mı? Söylemleri sıkça eleştiriliyor... Abdullah Avcı’yı hem beğeniyorum, hem seviyorum. Ancak konuşmalarını onaylamıyorum. Teknik adam bireysel eleştirilere takılmaz, onlara bireysel olarak yanıt verme gereği duymaz. Kendisine göre, bu eleştirmenler ne kadar değerli ya da değersiz olursa olsun, bu fikirleri okumak, dinlemek ve değerlendirmek mecburiyetindedir. Bu kadar basit. Çünkü karar verici odur, herkes istediğini söyler, o da istediğini yapar. Ayrıca demeçlerinin içine polemik konusu yaratacak gereksiz ifadeler kattı. Abdullah başka ülkede mi doğdu, yaşadı ve büyüdü ? ‘Bana saygı göstermeseler bile, o koltuğa saygı göstermeliler’ diyor, ama burada bir şeyi atlıyor. O koltuklara, o saygıyı hakedenler oturur. Dolayısıyla Abdullah kendisine de haksızlık ediyor. Bu ülkede büyümedi mi derken, şunu anlatmaya çalışıyorum; Türkiye’de hangi koltuğa saygı gösteriyorlar ki, bu koltuğa saygı göstersinler ? Abdullah boş vaktinde Türkiye’deki koltukların neler olduğunu bir gözünün önünden geçirsin, kararını öyle versin. Türkiye’de koltuk yoktur, kişi vardır, özetle bu ülkenin kültürü budur. Neticede ben hem hocamıza hem takımımıza 2014 yolunda hem inanıyorum hem de güveniyorum. Selçuk’u oynatmadığı için müthiş eleştiri aldı. Bu da adeta krize dönüştü. Rüzgâr santralları durmuş, rüzgârı nasıl yeniden yaratırız değil de, bu santralı üfleyerek döndürebilir miyiz diye düşünüyoruz. Yani teknik adam bir tercih yapmış, onu kullanmış. Teknik adam tercihleri, ne oynayanları çok değerli kılar, ne oynamayanları çok değersiz kılar. Çünkü bu kadroda bulunan oyuncuların hepsi çok değerli oyuncular. Dolayısıyla Selçuk’un hem kişilik hem de futbolcu kalitesinin üst düzeyde olduğunu bu ülkedeki sağır sultan bile biliyor. Ama hoca böyle bir tercihte bulunmuş. Neticede savaşta kararları komutanlar verir. Kazanırlarsa madalya alırlar, kazanamazlarsa sehpaya giderler. Tarih böyle örneklerle doludur. (Milliyet)