Güzelleşir her şey Gül kesilip, Gülümsemekle

Abdullah Aymaz

Abdullah Aymaz

01 Oca 2024 12:01

“Tebessüm sadakadır” buyuruyor

Güllerin Efendisi

Evet güzelleşir herşey

Hep beraber gülümseyince

Tek başına gülümseme

Neye yarar?

Ne olur gülümseyelim beraberce;

Evet neye yarar? Görülmüyor mu ki

İnsanlık el yordamıyla arar

Şimdilik Gül ve Gülen gülümseyişini!..

Hem hep özler

Goncaların açılış gülümsemelerini

İçten içe Gülleşmelerini…

Temiz gönüller arayışta

İşte bu güzelliği!..

Allah’ın değişmez bir kanunu

Ki, yoktur bir başka yolu:

Bir şeyler gelince

Batma kıvamına

Yeni Güneşler doğar

Onlarla nurlar yağar

Hep cihana…

İşte bir misal anlayana:

Sene bin dokuz yüz otuz sekiz

l-i Beytten biz iz

İz düşümü hem de eşsiz

Bir ucunda Anadolu’nun

Sessiz mi sessiz

Bir Gül torun

Mühür ki; gözler ve burun

Geliverdi dünyaya!.

Ama Mûnise nine

Neler anlattı ona

Hâl diliyle

Kavl-i leyyin şivesiyle…

Gerçi o,

14-15 yaşlarındayken

Nine, yürümüştü, ruhunun ufkuna

Lâkin sığmaz

Ciltlerle kitaplara

Saf güzelliğin misali

Tertemiz vicdanına

O mübarek ninenin

Üfleyip, durduğu

Nüvelerin ululuğu…

Evet bu bana anne

Onun ruhuna doldurmuştu

Doldurulması gerekenleri

Baba Râmiz Hoca

“Cûd bi lütfik yâ İlahî

Yani, Yâ İlahî

Lütfunla bulun

Cömert ikramlarda”

Deyince,

Munise Hanımefendinin

Dolardı yaşlarla etekleri!..

Eğer bir “Allah!” denilse

Kendinden geçerdi

Gelemezdi kendine

24 saat

İştâhı kesilirdi

Yok bu tesbitlerin

Hiçbir mübalağası

Zira bunlar

O Mübarek Torunun müşâhedesi…

Halbuki

O mübarek ninenin

Bütün hayatını

İdare ederdi otuz cümle

Sanki bilmezdi daha başka kelime!..

Yani az bilirdi

Dünyalık adına bileceğini

Evet

O kadarcık cümle ve kelimelerle

Söylerdi söyleyeceğini

Ama dinde imanda

Derin mi derindi!..

Aşık mı aşıktı

Kur’anî gerçeklere

Eğer okunursa bir âyet

Meselâ

Elif Lâm Mîm

Zâlike’l-Kitab” diye

Kendinden geçer

Yığılırdı yere

Uzun müddet

Gelemezdi kendine

Acaba o nezih vicdan

Ne hissederdi O’ndan

Son deminde bile;

Vurmuştu elini yüzüne

Gözlerini de

Sonsuzluğa, Firdevslere

Dikercesine;

“Allah!” deyivermişti

Bir kere

Ve sonra “Ölüyorum bu gece!

Ama kalacak cenazem evde!”

Diye hayıflanmıştı

Kendi kendine

Evet böylece

Yürüyüp gitmişti

Ufkuna ruhunun…

Ama

Doldurmuştu

Torununun

Bütün güzellikleri ruhuna, vicdanına

Torun ki,

Rehberi, dengesi, hem hakemi,

Hem de beklentisi Cihanın…

Gelince vakt-i merhunu

Bilecek insanlık bunu

Bulacak aradığını

Kamaşırcasına gözler

Alarma geçercesine özler…

Onun işi ki

En zoru işlerin,

Sanki

Uğraşmak imkânsızlıklarla

Çözmek kör düğümleri

Pas tutmuş üst üste problemleri

Hem problemlerin en sarmallarını.

01 Oca 2024 12:01

YAZARIN SON YAZILARI

YAZARLAR