Geçen sen Queens’teydi bu sene Manhattan’da. Dünya çocuklarını yine sahnede görünce aklıma Hz. İbrahim kıssası geldi.

Kısaca şöyle:

Ateş, nasıl yakmaz?

Nemrut, Hz.İbrahim'i aleme ibret olsun diye yakacaktı, büyük bir ateş yaktırdı; ateş o kadar şiddetli ve büyüktü ki, üstünden uçan kuşlar kavrulup içine düşüyordu. Hararetin şiddetinden bazı insanlar evlerinin bodrumlarına sığınmak zorunda kaldılar.

Hz. İbrahim, mancınıkla ateşe atıldı. Nemrut, en büyük düşmanından kurtuluşunun sevincini yaşıyordu, bir hafta neşe içinde eğlendi.

Sonra Hz. İbrahim'in küllerini seyretmek için yüksek bir yere çıktı.

Nemrut'un gördüğü manzara gözlerini yuvalarından çıkartacak kadar şaşırtıcıydı.

Hz. İbrahim ateşin içinde dipdiri duruyordu. Allah, ateşe yakma emrini vermişti!

Nemrut'un bütün planları suya düştü. Derin bir hüsrana ve karanlığa yuvarlanır gibi oradan ayrıldı.

İlahlık dava eden Nemrut'u bir sinek mağlup edecekti.

Hizmet hareketi de bir kaç yıldır ateşin içinde. Firavunlar, ateşin şiddetini arttırdıkça artırıyor.

Ancak işte, onlarca ülkeden çocuk, dünyanın merkezinde barış türküleri söylemeye de devam ediyor.

Programa katılan New York milletvekili Phil Ramos, konuşmasının bir yerinde, “İnsanlar, Hizmet Hareketi’ni bir ümit olarak görüyorlar. Onlar İslam’ın insanlığa olan inancını gösteriyorlar. İyi bir amaç ile ortaya çıkan bir düşüncenin mesajlarını söndüremezsiniz. Hizmet Hareketine baskı yaparsınız fakat iyi bir niyet her zaman zorbalığa karşı katlanarak artacaktır. “ dedi. 

Çok haklı.

Tarihe bakın. Ateşe atılan Hz. İbrahim her yerde. Firavunlar nerede? Yok olup gittiler. Siz hiç çocuğuna Yezid ismini koyan gördünüz mü?