Dua saati aslında bizim için sadece külli bir duaydı. Diğer türlü duasız bir anımız yoktu zaten. Her namaz sonrası, derdimizin zirve yaptığı her an, her Kur’an okuma sonrası yani dua için zaman yoktu ve yalvarabileceğimiz ve yardım isteyebileceğimiz tek merci o olduğu için duanın zamanı ve şekli yoktu. Hali arz ile zaten 24 saat dua yapıyorduk, dilimiz döndüğü kadarıyla da her fırsatta ellerimizi açıyor ve duaya başlıyorduk. Duanın ne büyük bir güç, ne rahatlatıcı bir hal olduğunu anlatamam. O son düşüşte, kimsenin olmadığı anki yapılan samimi dua, inanarak yapılan tüm hücrelerinle seslenişin sanırım kayıtsız kalmıyordu. İstemenin de bir adabı illaki olmalıydı. Çocuk annesinden meme isterken nasıl ağlıyorsa öyle istenmeliydi. Samimiydik ve içtendik. Gece yapılan dua saati, toplu yalvarma gibiydi Allah’a. Belki içimizdeki bir günahsızın yüzü suyu hürmetine Allah kabul eder diye düşünürdük. 

“Ey tevbe ve istiğfarla affına sığınıp pişman olarak yalvaran kullarının sevgilisi sana yalvarıyoruz.

Ey acizlik ve ihtiyaç içinde olanlara rızık ve zenginlik veren, bütün sahip olduklarımızı sana sunuyoruz.

Ey keder ve ümitsizliğe düşenlerin sıkıntılarını rahmetiyle gideren, biz aciz kullarınız, çok aciziz. Bize yardım et, bizi ümitsizliğe düşürme bize keder verme Allah’ım.

Ey üzüntülü ve gayet hüzünlü olanlara ferahlık ve rahatlık veren Allah’ım, bu hüzünlü arkadaşlarımızın hüzünlerini gider, hapisteki arkadaşlarımıza ferahlık ver Allah’ım.

Ey günahkârlara layık oldukları cezalarını tehir ile kendilerine sabır gösterip tövbelerine fırsat veren tevbe ediyoruz Allah’ım tövbelerimizi kabul et Allah’ım.

Ey dara düşüp çaresiz kalanlara her darlık anlarında imdat eden muğis dara düştük, hapse düştük, çaresiz kaldık yardım et Allah’ım.

Ey musibet ve azaptan korkan kullarının ağlamalarını gören ve kendilerine imdat eden Allah’ım, gözyaşlarımızı içimize akıtarak ağlıyoruz bize yardım et Allah’ım.

Ey nadim olup rahmetine sığınanların pişmanlıklarını gören af ve kabulüne mazhar kılan,

Ey tövbe edip kendisinden af dileyenlerin özrünü kabul eden,

Belki kırdık, belki bir şeyleri döktük, koşarken bir şeylere çarptık, nefsimize uyduk, yanlış yollara saptığımız oldu ama asla isyan etmedik bizi affeyle Allah’ım.

Ey yeryüzünde fesat çıkaranların işini düzeltmeyen Allah’ım, bize bu tuzağı kuranları, bize bu zulmü yapanları sana havale ediyoruz Allah’ım.

Mahkemeye gidip boynu bükük dönen arkadaşlarımızın mazlumluk halini sana sunuyoruz ve bu haksız yere yapılan ithamları sana havale ediyoruz Allah’ım.

Ey kullarının büyük-küçük bütün hatalarını bağışlayan, Ey bütün mahlûkatının üzerindeki belaları gideren,