Mahkemeler bir komedi tiyatrosu gibi evlere şenlik.

Birkaç örnek vereyim:

Arkadaşın biri, ismi lazım değil, baş harfi Ömer. 2 yıldan fazla oldu daha iddianamesi gelmedi, mahkemeler bile kabul etmezken bir gün sabah apar topar mahkemeye götürdüler. Ömer, “Daha iddianamem gelmedi ne mahkemesi?” dese de alıp götürdüler. Akşam geldi sorduk, “Hayırdır ne oldu?” diye. Mahkemeye çıkartmışlar ve 6 ay önce telefonuyla dolandırıcılık yapılmış, bu dosyayla ilgiliymiş mahkemesi. Ömer demiş ki, “Hâkim bey 2 yıldır cezaevindeyim ve tutuklandığım gün telefonumu emniyet aldı. Bu durumda emniyetteki arkadaşlar dolandırıcılık yapmış.” ve takipsizlik ile dosya kapanmış.

Diğer bir örnek daha vahim. 14 aydır tutuklu olan Sami Bey’in iddianamesi geldi 4. ayında bir bakıyor ki TC kimlik numarası ona ait değil. Bylock yüklenmiş telefon numarası da ona ait değil. Başladı hâkime dilekçe yazmaya. Tabii ki de okuyan yokmuş ki 14 ay sonra ilk mahkemesine çıkarttılar. Hâkim bakmış TC no Sami Bey’e ait değil. Telefon da ona ait değil. Salondaki başka tutuklu bu numara benim diyor. Ne işin var o zaman senin burada demiş hâkim. Sami abi de, “Ben de aylardır size dilekçe yazıyorum bu ben değilim diye hâkim bey.” demiş. Mahkeme sonucunu mu soracaksınız? 

Karar yaz kâtip: Sami Bey’in sosyal mecrasının incelenmesine tutukluluğunun devamına…

Şaka değil, uydurma hiç değil, gerçek oğlu gerçek bu yazılanlar…

Yine bir arkadaşı mahkemesi olmadığı halde apar topar götürdüler. Hâkim sormuş bu arkadaşa, “Neden bu 3 kişiyi öldürdün?” diye. Arkadaş şaşkınlıkla, “Ne öldürmesi hâkim bey? Ben F...’den yatıyorum.” demiş. Hâkim kâtibe kızarak, “Arkadaşlar dikkatli çalışın gene yanlış adamı getirmişsiniz.” demiş. Meğer TC no yanlış yazılmış.