Kısa bir süre önce ağlamış gözlerle bir erkek..

Kederi yüzüne vurmuş mahzun yüzlü bir kadın.

Ağlayan; güvenlik görevlisi Kürt İbrahim,

Mahzun bakan; işinden atılmış öğretmen Türk Canan…

İkisi de intihar etti.

İbrahim, ırk ayrımcılığına, dışlanmışlığa, ötekileştirmeye dayanamadığı için..

Canan öğretmen de, terörist ilan edilmeye, ötekileştirilmeye, şeytanlaştırılmaya, maddi-manevi yokluğa dayanamadığı için.

Yürekleriniz soğudu mu?

“Elhamdülillah Müslümanım” diyen, 

ama bir insanı ırkından, renginden, dilinden, senin gibi olmayışından dolayı ötekileştiren, dışlayan, hor gören anlayış, 

Kuran’da hangi ayette, İslam’da hangi örnekte, Müslümanlığın neresinde?

Çekinmeyin söyleyin.

İslam’a ve hakiki mümine hep düşman, 

Şeytanın yeryüzünde askerliğini yapan, 

üstünde yaşadığı toprakları kendi malıymış gibi gören ve bu toprağın çocuklarına hep hor bakan zihniyetin planlarına payanda olan, alkış tutan, söylem ve eylemlerini bizzat uygulayan, 

onların “kötü”, “hain”, “terörist” ilan ettiğine onlar gibi “kötü, hain, terörist” diyen “Müslüman”! 

Bu yapılanlar İslam’ın neresinde, Peygamber’in hayatının hangi gününde, saatinde?

Deyin hele, gösterin bir!

Yürekleriniz soğudu mu?

Masum olduklarını bildiğiniz halde, sırf birileri “dedi” diye onlara terörist damgası vurmaktan çekinmediğiniz masum adamlara…

Doğum yapar yapmaz bebekleriyle birlikte hapse yeniden atılan kadınlara..

Anneleri hapiste diye anneleriyle birlikte hapishanelerde büyümek zorunda bırakılan bebeklere, çocuklara..

Hücrelerde aylardır, yıllardır tek başlarına tutulan ve akıl sağlıklarını kaybetmeleri beklenen masum vatan evlatlarına..

Ege’nin, Meriç’in sularında eriyip giden iffet abidesi kadınlara, günahsız yavrulara..

Hastalığı çok ilerlediği halde ilaçları verilmeyen, tedavisi yapılmayan öldürülen mahkum hastalara..

Dışlandığı için, hor görüldüğü, ötekileştirildiği, sevmesi bile yasaklandığı için intihar eden İbrahimlere..

Şerefsizlerin çok olduğu yerde şerefiyle yaşamanın ağırlaştığı, maddi-manevi sıkıntıların taşınamaz hale geldiği için geride 2 can parçasını bırakarak canına kıyan Cananlara..

Bakın, bakın.. bir daha bakın. 

Yüreğiniz soğudu mu söyleyin!

Ey Anadolu! 

Bu kadar kahpeliği, bu kadar alçaklığı, bu kadar vicdansızlığı halen nasıl barındırabiliyorsun bağrında?

Bu kadar zalimin, bu kadar vicdansızın, bu kadar alçağın, bu kadar müfterinin, yalancının, küfürbazın ne işi var Senin sinende?

Ey Hamza!

Neredesin? 

Zulüm var, yetiş imdadımıza. 

Senin cesaretine, Senin kükreyişine, Senin haykırışına, Senin kol kanat gerişine muhtacız.. neredesin?

Ey Hafîz Allah!

Analar, evlatlar, babalar parça parça..koru bizi.

Ey Celâl Allah!

Göster gazabını zalimlere, kötülere.. indir dizüstü, yüzüstü Şeytanlaşmış insanları..mazlumları sevindir.

Ey Basîr Allah!

Görüyorsun kanayan yaraları, dağlanan yürekleri, yiten canları..kurtar bizi.

Ey Semi Allah!

Melek yavruların gözyaşlarıyla ettikleri duaları..kabul eyle.

Ey Adl-i İlahi!

Günahlarımız, kusurlarımız, hatalarımız, eksiklerimiz çok..tevbe ettik, bağışla.. lakin bizi zalimlere de bırakma.

Ey Kahhar Allah!

Vur zecir tokadını zulmü seve seve tatbik edenlere... İndir tokadını vicdanı pörsük zalim destekçilerine, kalpleri nefretle dolup taşan kara çehrelilere, münafıklara, Senin dinini kullanarak küfreden, iftira eden alçaklara.

Ey Rabbimiz!

Nerdesin? 

Kıyım var kullarına. Defterleri düren Sensin. Hesapları kolay ve çabuk gören Sensin. Zalimlerin hakkından gelecek Sensin. 

Mazlum ve masumlara kıyım var. Her şeyi gören, işiten Sensin. Haklarımızı bırakma Allah'ım. Ah’larımızı bırakma yerde, gözyaşlarımız kurudu, sinelerimiz dağlandı.. ne olur ya Rab.. dindir acıları.. bitir zulümleri.. güldür yüzleri.. ne olur ya Rab.. ne olur ya Rab.