Hicrette Efendimizin (S.A.S.)  devesi Kasvâ, Ebû Eyyûb Hâlid İbni Zeydin evinin yanında durup çöküverdi. Efendimiz (S.A.S.) “En yakın ev kimin?” diye soruyor. Ebu Eyyup  “Benim ev, yâ Resulullah… Evimize buyurun” diye davet ediyor. Efendimiz de (S.A.S.)  “Öyleyse, haydi senin evinde konaklayalım” buyuruyor.

Efendimiz (S.A.S.) yedi ay bu evde misafir oldu. Bu evin bir özelliği de: Bu ev, yüzyıllar öncesinden Yemen’de Tübba meliki Es’adü’l-Himyerî’nin, âhirzaman Peygamberi buraya hicret ettiği gün içinde kalsın diye yaptırdığı ev idi.

Bu zat, zamanla diğer dinleri denemiş, Yahudiliği, Hıristiyanlığı, Mecusiliği… Ama aradığını bulamamış. Sonra asıl “Hak Peygamberin Medine’ye geleceğini öğrenmiş. Onun için memleketinden buraya gelmiş ve Efendimizin (S.A.S.)  Kasvasının çöktüğü yerdeki arsayı satın alıp iki katlı bir ev yaptırmış. Bir de mektup bırakmış; mektubun gelecek Peygambere ulaştırılmasını vasiyet etmiş. Vefatından sonra oğulları Lemis ve Vahabi, babaları kadar hassas olmadıkları için bu evi satmışlardı… El değiştire değiştire Ebû Eyyub’a intikal etmişti. Onun için çok sevinçli idi. Tübba melikinin kendisine ulaşan şiirini Ebu Eyyub, sahabelere okumuştu: 

Efendimizin (S.A.S.)  Ebû Eyyûb’un evine misafir gelmesinden sonra o mübarek ev, Medine yerlileri Ensar’ın uğrak yeri olmuştu. Her akşam kapıda, en az iki veya üç Ensar yemek getiriyor, Allah Resûlü’ne ve yanına gelen misafirlerini doyurarak Ensar cömertliğini göstermek istiyorlardı.

Efendimiz (S.A.S.) evin alt katını tercih etmişti. Ama Ebû Eyyûb Hazretleri, Onu üst kata kendi yerlerine istiyorlardı. Ama kabul etmiyordu. Nihayet bir gün testileri kırılıp suyu dökülünce artık Ebû Eyyûb: “Alt katında Senin olduğun bir yerde ben, üst kata asla çıkamam!” deyince Efendimiz (S.A.S.) bu ısrarlı arzuyu kırmadı ve üst kata taşındı ve Mescid-i Nebevî inşâ edilinceye kadar orada ikamet etti. Bu ikamet sırasında Efendimizi (S.A.S.) memnun edebilmek için artık o kadar hassas davranıyor, gönlünü kırmamak için çok büyük hassasiyet gösteriyorlardı.

Ebû Eyyûb Ensarî Hazretlerinin İstanbul’un fethini müteakip kabrinin keşfinden itibaren payitahtın mânevî kalkanı kabul edilirdi. Osmanlı Padişahları, kılıç kuşanmak için, mübarek gün ve gecelerde, ayrıca seferler öncesinde Eyyub Sultanı ziyaret ederlerdi. Bunlar arasında en meşhuru Yavuz Sultan Selim’in ziyaretleridir. Ayrıca Eyyûb Sultan’da yapılan meşhur bir merasim de donanma için sefer öncesinde yapılır. Türbede donanmanın selâmeti için Buharî-i Şerif okunurdu. Gemilerin batmaktan korunması, zaferle dönülmesi için dua edilirdi. 

Peygamber Efendimizin (S.A.S.) Sancak-ı Şerif’i de 1730 yılında isyancıların eline geçme endişesiyle Topkapı Sarayı Hırka-i Saadet Dairesi’ne götürülünceye kadar uzun müddet Eyyûb Sultan Türbesi’nde muhafaza edilmiştir. Ebû Eyyûb’ü en çok seven padişahlardan biri de Sultan Mehmed Reşad’dır ve İstanbul’da yirmi dokuz padişah kabri arasında sur dışında olan sadece türbesidir ve Eyyûb Sultan’dadır.