Sahabe efendilerimizden Osman İbn-i Huneyf (r.a.) naklediyor: Gözünden rahatsız olan bir sahabî, Peygamber Efendimize (S.A.S.) gelerek, “Ey Allah’ın Resulü! Bana afiyet ve sıhhat ihsan etmesi için Cenab-ı Allah’a dua etseniz” diyerek istirhamda bulundu. Allah Resulü (S.A.S.) de “İstersen dua edeyim, istersen sabret. Şâyet sabredersen, “Ben dua etmenizi isterim.” diye cevap verdi. Bunun üzerine Peygamber Efendimiz (S.A.S.) ona güzelce abdest almasını ve iki rek’at namaz kılmasını tavsiye etti. Bunu yaptıktan sonra okuması için de mübarek lisanlarından dökülen orijinal kelimeleri ve şu duayı talim buyurdu:  “Allâhümme innî es’elüke ve eteveccehü ileyke bi Muhammedin Nebiyyi’r-Rahmeti yâ Muhammedü innî kad teveccehtü bike ilâ Rabbî fî hâcetî hâzihî li tukzâ. Allahümme fe şeffi’hü fiyye, yani Allah’ım Rahmet Peygamberi olan Muhammet (S.A.S.) hürmetine Sana yalvarıyorum. Ey Muhammed (S.A.S.)  şu ihtiyacının gidilmesi için seninle Rabbime (tevessül ve) teveccüh ettim. Allah’ım!  O Rahmet Peygamberini benim iyileşmem için şefaatçi eyle.” 

O bahtiyar sahabî kendisine buyurulanları yaptı ve bi iznillah rahatsızlığından kurtulup şifâ buldu. (İbn-i Huzeyfe, Sahih  2/225) 

Hiç şüphe yok ki, Cenab-ı Allah’ın insana bahsettiği en kıymetli lütuflardan biri de göz nimetidir. Nitekim Kur’an-ı Kerim’de nimet sadedinde, “Biz insana  görmesi için gözler vermedik mi?” (Beled Suresi, 90/8) buyurulmuş ve bu müstesna nimet hususi olarak zikredilmiştir. (Mustafa Yılmaz, Olaylar ve  Dualar)

Fâtiha Sûresi ilk nâzil olan vahiylerdendir. Ayrıca, bir bütün olarak inen ilk sure olma özelliğini de taşımaktadır. Bu şânı pek yüce sûre, değişik özellikleri ile Kur’an-ı Kerim’in bir fihristi, mukaddimesi ve özeti gibidir.

Bu sureye, Kur’an-ı Mucizü’l-beyanın başı, esası ve girişi mânasında FÂTİHA  denilir. Ayrıca Fatiha Suresi, maddî-mânevî, ferdî-ictimaî pek çok derde devâ olması itibariyle ŞÂFİYE, insanlığın bütün problem ve sıkıntılarına yeterli bir reçete olması cihetiyle KÂFİYE, bütün kitapların fihristi ve Kur’anî hakikatların bir hülasası olması yönüyle de ÜMMÜ’L-KİTAB isimleriyle anılmıştır. Yine ibadetlerin piri olan namaz sadece bu surenin okunması ile kabul olduğundan dolayı ES-SALÂT da sureye başka bir isim olmuştur. 

Sahabeden Câbir İbn-i Abdullah’ın (r.a.)  rivayet ettiği ve Sünen-i Tirmizi’de yer alan bir hadis-i şeriflerinde Peygamber Efendimiz (S.A.S.),  “En, faziletli zikir ‘Lâ ilâhe illallah’, en faziletli dua da ELHAMDÜLİLLAH’tır.’  buyurmuşlardır. Yine Resul-i Ekrem’in (S.A.S.)  kutlu beyanlarında, Besmelesiz başlanan bir işin sonuçsuz kalmaya mahkûm olduğu ifade edilirken, bir hadis-i şerifte de, “Allah’a hamd ile başlanmayan her iş eksik ve bereketsizdir.”  buyurulmuştur. (İbn-i Mâce, Nikah  19) 

Hazret-i Âişe validemizin rivayet etmiş olduğu bir hadis-i şeriften de Efendimizin (S.A.S.), hoşuna giden bir şey gördüğü zaman,  ‘Elhamdü lillâhı’llezî bi ni’metihî tetimmü’s-Sâlihât yani: Hamdolsun O Yüceler Yücesi  Allah’a ki, sâlih ameller O’nun ihsanıyla tamam olur.” Hoşuna gitmeyen bir şeyle karşılaştığı vakit de “Elhamdü lillâh, alâ küllî hâl yani: Takdir buyurduğu her halimizden dolayı Allah’a hamdolsun.” diye dua ettiğini öğrenmekteyiz. (Ebu Davus, 91) Buradan hareketle diyebilir ki, Allah Resulü (S.A.S.) şükür zamanında da sabır zamanında da Rabbine hamd ile teveccüh etmiştir.”

Sahabe Efendilerimizden bir grup seviyye halinde bir beldeye gelmişlerdi. Bir hizmetçi gelip “Reisimizi akrep soktu. Siz bir şey yapabilir misin dedi. Ebu Said Hudri gitti. Fatiha Suresi’ni okuyup üfledi. Cenab-ı Hak da şifa verdi. Reis bunlara bir sürü koyun verdi. Dönüşte bu durumu Efendimize (S.A.S.)  anlattılar. Takdir buyurdular. Bizler de “Allahım!  İşte bu, şifa vesilesi Fâtiha’dır;  Sen de Şâfîsin, şifâ veren sadece Sensin Senden başka şifa verebilecek bir başkası ve Sen’in şifandan başka da şifâ yoktur. Bu hastalığı gider, bu derde devâ ver, hastalıktan hiçbir eser bırakmayacak bir şifa nasip et”  diyebiliriz. (Mustafa Yılmaz, Olaylar ve Dualar, Hikayeleriyle  Peygamber Efendimizin Dua ve  Zikirleri)