Kur’an-ı Kerim’de takva sahibi müminlerin özelliklerinden bahsederken “Seher vakitleri istiğfar ederler” (Zâriyat Suresi, 51/18) buyuruluyor. Üstad Hazretleri de diyor ki: “Fırkatli ve gurbetli bir esarette fecir vaktinde ağlayan bir kalbin  ağlayan ağlamalarıdır.

“De ki: ‘Seher vakti haşirdir, mahşerdir. O vakitte her şey uyanmış dirilmiş tesbih halinde zikretmektedirler. Ey nefsim ne vakte kadar gaflet uykusu içinde böyle sersem sersem dolaşacaksın?  Ömrünün ikindi vakti gelmiş, kabre doğru sefer başlamıştır. Her canlıdan ayrılıyorsun. Ney gibi inlemek için niyaz ve namaza gayret et. De ki: Yâ Rabbi pişmanım, mahcubum, utanıyorum. Sayısız günahlardan dolayı perişanım. Zelilim ve gözlerim yaş dolu. Hayatım kararsız. Garibim, kimsesizim, yalnızım, zayıfım güçsüzüm, hastayım, âcizim, hem yaşlı ihtiyarım hem iradesizim. Aman diliyorum, af arıyorum. Yardım istiyorum Senin dergâhından ey Allahım!”  (On Sekizinci Söz, Birinci Makam)

Kadir gecesiyle ilgili  “Kadir gecesi bin aydan hayırlıdır. O gece Rabb’lerinin izni ile Ruh ve melekler, her türlü iş için iner de iner. Tâ fecre (seher vaktinde) kadar artık o gece bir selam ve esenliktir gider.”  (Kadir Suresi, 97/3-5)  buyuruluyor. 

Muhyiddin İbn-i Arabî diyor ki: “Amcam Abdullah  bin Muhammed el-Arabî gece evinde otururken:  -‘Şafak söküyor,  seher vakti giriyor’  derdi. Nihayet bir gün, nasıl olup da bunu bilebildiğini sordum. Şöyle cevap verdi. ‘Evladım, Allah her gün arşından bir cennet rüzgarı (nesimi)  gönderir ve bu tatlı, feyizli esinti, her gerçek müminin onu teneffüs edeceği şekilde şafağa yayılır.”  (Ruh’ül-Kudüs)

Bitlis’in Hizan kazasının esas ismi Seher Hizan idi. Seherlerde kalkanlar  memleketi demekti. Çünkü doğu şehirleri arasında buranın insanları gece ve seherlerde kalkıp ibadet etmekle, günahlardan sakınıp korunmakla tanınmışlardır.

(Safvet  Senih, Açtım  Ellerimi)