“İnsanın üstü başı kirlenmiş gibi arınmak için bir “Durum Muhasebesi ve Muhakemesi” yapmak gerekir. Nefsimiz açısından kendimizi recül-ü fâcir (günahkâr insan) bilip, bütün sahip olduğumuz imkânlara “Ya mekr-i İlahî ve isidrac ise!’ demeliyiz. Bilmeliyiz ki, nimet de nikmet de imtihandır.” (H.E.)

İhya-i mevat (sahipsiz, boş duran arazileri ihya etmek) varken, yani dışarıda bir çok sahipsizler varken, niçin sabanımızı başkasının tarlasına sokuyoruz? Tâ 1966’dan itibaren M. Fethullah Gülen Hocaefendi, başka cemaat ve gruplardan adam çekmeye hep karşı çıkmıştır. Ortada hiçbir grup ve cemaate ait olmayan birçok ihya-i mevata hazır insan varken her hangi bir İslamî grup ve cemaat içinde yolunu bulmuş kimseleri çalmaya kendi anlayışına adapte etmeye çalışmak İslâmiyet’e pek bir şey kazandırmayacağı gibi husumetlere de sebep olur. Müslümanlar arasında kardeşliği zedeler ve zarar verir.

Günah ve isyanlardan dolayı helâk olmuş kavimlerin harabelerinden geçerken ağlayarak geçmek gerekmektedir. Efendimizin (S.A.S.) tavsiyesidir bu. Hatta onların kuyularından alınan suları döktürmüştür. Ağlamak bir sütre, bir paratonerdir… Çünkü o kavimler ağlamamışlar, günahlarından dolayı pişmanlık göstermemişler de bu belâ ve musibetler başlarına gelmiştir.

(H.E.)  “Hizmet üstü hizmet; hizmetin birliğini, devamlılığını ve tesânüdünü sağlamaktır. Dayanışmamıza zarar davranışlar, insanı, baş aşağı düşüşe götürür. 

İnsanlık üst kimliğinde birleşelim. Kim olursa olsun haksızlığa uğrayanların yanında olalım. Daha İslamiyet gelmeden câhiliye döneminde haksızlığa karşı birleşenlerin kurduğu Hılfü’l-fuzûl (Faziletlerin topluluğu) cemiyetinin içinde Efendimiz de (S.A.S.)  bulunuyordu. İslâmiyet geldikten sonra bile  “Böyle bir cemiyetin içinde her zaman bulunurum” demiştir.

“Allah Muhsin kullarını sever.”  İhsan, ikram etmek ihsan etmek mânalarına geldiği gibi, yaptığı işi en güzel şekilde mükemmel yapmak mânasına da gelir. Yani yaptıklarını teftişe arz ediyor gibi dikkatli, iyi ve sağlam yapmak. Ayrıca hadis-i şerifte:  “Allah tarafından görülüyor mülâhazasıyla yapmak, hatta Allah’ı görüyor gibi hassas yapmak…” izahlarının mâna ve işaretlerini de hesaba katmak.

İman ve insan eksenli olmayan bir eğitim nesli ve kültürü bozar… Bu da ilerisi için bir felâket demektir…  Batı’yı girdaba sürükler…  Biz, iman, insan, saygı ve dinlerdeki namus anlayışı eksenli bir eğitim ortaya koymakla Batı için bir çıkış, bir alternatif olabiliriz.

(H.E.)  “Hiçbir tasavvuf ehli, fotoğraf çektirirken edebi, elden bırakmaz. Çünkü o fotoğrafa büyük bir zât eline alıp bakabilir. Onun için elleri bağlı olarak fotoğraf çektirirler.”

Diyaloglar deyince, aklıma hep: “Uçuruma bir gül attım, yankısını bekliyorum.”  Türküsü gelir.

Ali Rıza Tanrısever (ART)  Ağabey,  “Anlatmazsan bilmezler. Çağırmazdan gelmezler. Göstermezsen görmezler. İstemezsen vermezler.” der.

Bazı güzel  ifadeler:

Bizler yaşadığımız ülkelerin mozaikleri içinde, Gül remizli rengimizle, kendimize has görüntülerimizle Anadolu’nun gülen yüzünü göstermeliyiz. Dost, akraba ve komşu ziyaretleri, büyüklerin saygıyla ellerini öpmelerine kadar her türlü güzellik ve sıcaklığı göstermeliyiz. Onlardan da iş disiplini, çalışkanlık, erken kalkma, işe koşma, araştırma, buluş yapma gibi güzellikleri almalıyız. Entegre olurken iyi, mükemmel şeyleri alma-verme işine odaklanmalıyız. Böyle bir yaşama gayreti dünyayı güzelleştirecektir.